Het blijvend ontvouwen, door de ogen van een aantal ervaringen,die opzij zijn gezet,waar in het verloop van vertellen de door doorgang ook heeft gekregen, waarin de verfijning ook iets anders kan vertellen,dan te letten op de zinnen die zijn gezet,De mogelijke weerstand op kan roepen om niet meer achterom te kijken,waarin mijn beschrijven hoe het voelt,dat in het licht te zetten,op een betere plek,waar de luwte van ontvangen de nieuwe knoppen open kunnen gaan.Waar de voetstappen die ik zet, alsmaar in een wonderlijk ervaren zal blijven komen.Geen angst meer heb, dat mijn betekenis van delen ook de trots heeft gekregen, waar de smaak van water meer iets zegd,dan te moeten erkennen, dat in het leven wat ik nu omarm, in eigen schoonheid nu is door gedrongen.Mijn rechtshapenheid ook heidens kan noemen en nergens meer in geloof,dan alleen mijn eigen zielen maatje ben geworden.En steeds meer ga begrijpen dat al mijn handelingen die ik maak, zijn voorgekomen uit elke ervaring die ik beschrijf.Soms wordt ik herinnerd aan een tijd van lang geleden,maar dat ik nu kan kijken vanuit een mooie stroom,vanuit de blijheid die ik kan voelen.De kennis die ik heb, om aan de andere kant te gaan zitten, om te gaan ervaren dat het anders moest.Dat ik aan de verkeerde kant heb kunnen zitten en bijna niet bestond, in het weggeven van elke illusie, die kon ontstaan en nooit had geleerd om goed te luisteren in wat ik zeg.Maar nu kan blijven voelen in het delen op mijn blog. Mij altijd deze verrassing zal blijven geven, om te zien, naarmate ik wat stiller ben geworden, door de rust die ik heb.Dat elke steen die ik heb verschoven, alleen heb gedaan, zodat het mos niet kon blijven groeien en ik het onderste uit de kan heb gehaald.Maar nu ik dat niet meer hoeft te doen,in de zegen die ik voel, dat in alles wat afgerond kan zijn, in mijn dagelijks kijken, steeds vaker in mijn handen wrijf, waarin ik mijn rust heb gevonden, mijn eigen verrijking zal blijven, dat in al mijn ontmoetingen, die ik steeds aan mijzelf kan laten zien,zo'n verrijkking en rust heeft gekregen,waarin ik geen enkele steen nog hoeft te verschuiven,maar te gaan staan in dit moment.
Anna.🙏.
maart 06, 2025
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
in Vredesnaam.
De verfrissing ontlaad zich in een vermogen om daadwerkelijk in eenvoud te openen.In het verwezenlijke beschikbaar blijkt te zijn, dat in he...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten