In het herkennen van de ander ligt een diep verschil, zoals stemmen kunnen botsen,zoals handen kunnen geven. In een boks zou kunnen veranderen en alles zou kunnen laten liggen waar misschien een ander iets aan heeft.Soms de verwarring kan geven in het leren om met jezelf om te kunnen gaan.Het idee wat het kan geven om mij open te stellen voor een houding niet mijn houding hoeft te zijn,maar wel te durven voelen dat eigen stem die ik gebruik, niets heeft te maken om een oordeel te kunnen geven waar een ieder voor kiest.De belangrijkheid van vrezen in hoe het voelt om eerlijk naar jezelf te zijn,om eerlijk te kunnen zeggen hoe het voelt,dat in alle verleidingen die er zijn,soms moet kiezen,soms kan zijn,dat elke onzekerheid die het kan hebben voort kan komen uit het feit,dat het werkelijk durven ervaren van eigen stem en taal, het begin zou kunnen hebben om de flow die op je wacht, de doorstroming weet te dragen dat het niet uitmaakt wat je zegd.Maar in de resonering van je lijf ieder plekje aan kan raken.Om de conditinering die je hebt, door te spreken of te schrijven toe te laten, om dan te gaan ervaren wat eigen waarheid zou kunnen zijn.Het spreken en schrijven met mijzelf, heeft mij de sleutel gegeven naar een mooie schat,naar het wonder om te voelen dat de kern waar ik uit spreek, mij op kan tillen in wat ik van mijzelf ook lees.Het dagelijkse ritme,in het ontdekken wat ik al vaker heb laten zien,geen kruistocht is geworden, maar in het dienen zoals ik schrijf,de bestendigheid van weten en geen neiging heb om te vluchten, om te zien dat elke verandering niets wil zeggen hoe ik mij voel.Wat ik voel terwijl ik schrijf is het openen van mijn taal,is het neer te kunnen leggen, dat wat ik zend, altijd wordt omgeven waarin ik mijzelf nu ken.Te lopen hand in hand,schouder aan schouder, mij heeft geleerd dat in elk momnet van mijn schrijven ik daar zelf iets van leer.Zelf mijn eigen productie blijkt te zijn,mijn eigen regie in handen heb genomen,van weinige nog afhankelijk ben in alle techniek die nog kan komen.Ik hou het simpel bijmijzelf en soms de boodschapper ben, wat ik kan vertellen.Wat in feite de vernieuwing blijkt in al mijn schrijven.
Anna.💚.
maart 10, 2025
Boodschapper.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Graven van Kuilen.
In het verbleken van de dagen in het dragen van dit moment,door het graven in de bodem , de kuilen veel dieper waren dan ik was gewend.Maa...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten