Zachte bedding.

 Naarmate ik wat rustiger ben  geworden, soms een wandeling door mijn leven maak,lijkt het soms wat zachter en trager te worden en steeds meer kan voelen waar het echt om gaat.Waar de hoek van vertellen luchtiger is. Dat mijn verblijven in al mijn ervaren heb neergezet.Heel anders ben gaan kijken naar alle twisten die ik heb gemaakt,vaker in mijn handen kan wrijven in alles wat ik toe kan laten in elk moment.De vlucht die het heeft genomen vanuit de wijsheid die ik voel,mijn eigen vrijheid weet te dienen, om spontaan te kunnen zijn.De regelmaat heel belangrijk is geworden,om te kunnen zeggen in wat het diend.Veel zeggenschap verloren zou kunnen gaan,als ik mijn volledigheid niet zou kunnen ervaren, terwijl ik schrijf.In het ritueel die het kan hebben,in het ontwaken van iedere moment,de betekenis zou kunnen geven om mijn kracht te blijven voelen in de zinnen die ik zet.Mijzelf de ruimte te kunnen geven, om te blijven proeven, dat het overdenken van een verleden mij niets meer brengt, dan alleen de verbazing die ik kan hebben in elk moment van vertellen.Als ik al veel eerder had geweten dat het schrijven naar mijzelf mij zo heeft genezen, van wat ik dacht te moeten zijn.Nu heel anders weet te kijken in het beleven van wat ik schrijf,geen enkele aanwijzing het nog kan geven, hoe mijn dag begint en misschien even moet wennen in de doorgang die het heeft om een andere diepgang te ervaren. In de stroom waarin ik zit als  een  samensmelten met mijzelf,dat in iedere wandeling die ik maak voor mij genoeg zou kunnen zijn.Geen stilte hoeft te vinden omdat ik eral in zit,geen wijze lessen nog kan geven, dan te gaan zien,dat ik veranderd ben.Met blote voeten op een bankje,mijn rug wat rechter trek,mijn ogen gefocust blijven waarin ik aan mijzelf vertel, dat in iedere moment zoals het zich ontvouwd, voor mij steeds  meer de vernieuwing krijgt, om niet meer vanuit een gevoel te schrijven, maar vanuit een bewust zijn waar ik aan  gekomen ben.Mijn mededogen nog kan tonen,met vooral het voeden naar mijzelf.In de klank die het kan geven en rederlijke wijs mijn eigen weg nu heb gevonden in het paradijselijke festijn, van een blijven ontdekken hoe feestelijk het blijft,in de ontmoeting met mijzelf.Waar de milde lach die ik kan hebben is doordrongen van het feit,dat een delen vanuit een naderende vernieuwing er toe kan leiden,waarin alles is beklonken en mijn glas ook vul, om te klinken met een mooi geluid, dat in het bevinden waar ik in sta,de omarming kan treffen en op een mooie zachte bedding lijkt. Met een gerust hart, mij neer kan leggen wat  mijn ontvouwen heeft gedaan.  Om alles wat is ontstaan in de bedding neer te leggen,waarin mijn zachte stem de voorloper is geweest, in het ultimatum wat ik heb laten zien, nu iets anders duid, wat een zachte bedding mij kan geven.
Anna.💚.