Als ik een engel zou zijn en mijn vleugels zou spreiden, over de hele wereld heen,in het gebaar om harmonie te wilen brengen,de schoonheid zou willen verspreiden, om echt te gaan koesteren,in het delen als vanzelfsprekend te kunnen gaan zien.Geen enkeling belangrijker is dan jezelf,geen haast hoeft te hebben,maar vanuit de rust die ik geef te willen ontvangen,in iedermans gebeuren,waar het oordeel is verdwenen,waar de eenzaamheid anders kan worden gezien.Waar steeds vaker de glimlach naar jezelf zou kunnen verschijnen en je kleed zoals jij dat wilt.
Als ik mijn vleugels zou spreiden over de kou,waarin ik de harten open kan wuiven om te zien dat het cadeau wat wij krijgen,een heel ander leven is te zien.Niet hoeft te vechten voor een plekje,een ieder zijn eigen ruimte weet,te kunnen luisteren met zoveel aandacht en dan in liefde kan worden omgezet.Elkaar kunnen begrijpen vanuit het begrip naar jezelf,waarin geen enkele macht belangrijk blijkt,maar te kunnen voelen dat als ik mijn vleugels spreid,misschien een stukje wereld zou kunnen veranderen,in een mooi mededogen,geen spijt hoeft te hebben wat is gedaan,waarin het vergeven naar jezelf heel belangrijk blijft.
Als ik mijn vleugels spreidt en kan spreken als een engel,dat zou ik bij iedere adem die ik geef ,de zachtheid laten voelen,en zou klinken als een orkest met violen.Mijn vleugels spreid over vooral de vele kinderen.Hoe hun wereld word beïnvloed en zo zichzelf in feite niet leren kennen,maar in het spreiden van mijn vleugels de energie ook breng, om te blijven geloven injezelf.En als engel mijn aandacht alleen naar kinderen zou kunnen gaan,omdat in ieder begin van een leven,dat de wereld wat je ziet,niet de jouwe hoeft te zijn.
Als ik mijn vleugels spreidt, zoals een engel dat kan doen,onzichtbaar zoals het lijkt,maar in het strooien van mijn energie,dat de kinderen die er nu zijn, als mooie individuen op zou kunnen groeien.In vrijheid kunnen zijn in het spelen met hun tijd,vlinders te vangen en ze te bewonderen.Thee te drinken met een lieve vriend of vriendin.Jezelf geweldig kan voelen en dan de vleugels krijgt, zoals ik vaak heb willen laten zien.Dat ik geen engel hoeft te zijn,maar dat ik het wel kan wezen.In het spreiden van mijn vleugels, in de momenten dat ik schrijf,mij zeker een lieve engel kan voelen en dit zou willen delen aan de wereld om mij heen.
Anna.💚.
februari 17, 2025
Spreiden van vleugels.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Opstaan.
Stilaan in eigen vorm in het wezenlijk wat het kan zijn.De taal mijn beste vriend is geworden en een belofte voel om wat water bij de wijn t...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten