Het is de laatste dag van deze maand, waarin een mooie afsluiting uiteindelijk mijn eigen aansluiting blijft.Waarin mijn willen richtten in alle schoonheid ,in al het woelende water, mijn lieve rust gevonden heb.Mijn huid kan gaan tintelen,mijn stem wat zachter is geworden,mijn liefde die ik heb mee kan nemen naar de nieuwe maand.Waar de lente zich kan ontluiken en de nieuwe knoppen in de bomen,heel zacht weten te fluisteren, dat het weer wat zachter wordt.
Ik leg mijn handen open en voel de bries die ik wel ken,knijp heel zachtjes in het nieuwe en ondervind een ander spel.Gedogen naar het schijnt,dat geen enkel onder vinden mij heeft verwijderd van mijzelf,maar door mijn vertellen wat ik nu zie, dat alleen de zachte kant over is gebleven.En stop het diep in mijn zak, in het laten weten dat elke verbreding zich voor kan doen als het kraken van wat noten,dat het merkwaardige ook blijft om steeds te willen schrijven.Altijd heb gedacht dat ik het mee had genomen uit een andere tijd.Maar wat ik nu blijf ervaren terwijl ik schrijf van niemand heb geleerd,maar mijn eigen creativiteit heb onderzocht en is precies dat als ik schilder,na vele lagen eindelijk tot een inzicht kom.Het is een gevoel van onmetelijkheid,waar ik alleen sta te kijken,dat in mijn werkelijkheid van schrijven geen enkel dopje past.Geen enkele terughoudendheid,maar steeds te laten stromen wat mij vult.Wat ik probeer uit te leggen aan mijzelf,dat zodra mijn handen warmer worden en ik gefocust blijft,alles weet te vergeten in het ervaren van dit moment.Mijn wangen kunnen gaan gloeien in de energie die ik dan voel en als ik zou schilderen hele doeken vol zou kunnen strijken met de passie die ik voel.Het raakt mijn zinnenprikkelende intensiteit,terwijl het delen op mijn blog soms een bijzaak is geworden maar het toch blijf doen,omdat ik weet dat mijn intensie goed is bedoeld en geen geslotenheid meer kan hebben,dat in het posten wat ik doe,mijn eigen waardering zal blijven, dat in het laten weten,altijddurende creativiteit, mij voort weet te duwen naar weer een ander eind.Zodat ik steeds weer opnieuw zou kunnen beginnen.
Anna.💚.
februari 28, 2025
Gloeiende wangen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Sereniteit.
De verfijning mij tilt naar het zachte ritme,daar waar ik op blote voeten loop en mij niets kan herinneren. Niets in mijn weg ook staat door...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten