In de samenloop van elke ontmoeting, in de wijze waarop ik spreek,altijd terug kan geven, waarin de wandeling die ik maak, open kan staan voor elk gesprek die dan zou kunnen komen en dan kan merken hoe eenvoudig het zou kunnen zijn om lieve mensen te blijven ontmoetten.Het vaak ongemakkelijk kan voelen als ik zeg om je te richten op jezelf,om eens te kijken wat je nodig hebt,dat zodra ik kan genieten hoe het bevroren gras kan ontdooien,hoe de warmte mij behelst,hoe ik mijn jas open kan knopen en mij blij kan voelen met mijzelf.Geen enkele reden hoeft te zijn dat wat ik kan ervaren geen enkele laag nog heeft,dan alleen te weten dat mijn schoonheid die ik draag, ook kan delen met iedereen die er open voor wilt staan.Mijn opgetogenheid een ander ritme krijgt,mijn verstarde spieren de rust ook geef,dat in welk deel ik ook beland, alleen kan merken als ik in gesprek ben met een ander.Dan pas weet te voelen waar ik sta in eigen veld.Waar heel voorzichtig de vrucht die ik heb gezaaid nu begint te kiemen,een heel klein begin nu zie,wat het heeft gedaan om zonder angst te willen leven,zonder te denken dat iets moet,maar door mijn schrijvend beleven, alleen kan ontdekken wie ik zelf ben en door zou kunnen geven aan ieder ander die ik toevallig tegen kom.
Langzaam mijn ogen blijven gericht in de juiste momenten,dat in elk mens die ik zie, alleen de schoonheid kan ervaren.In het reflex die het kan hebben,om samen te kunnen bewegen, wat niet valt te begrijpen,dan alleen te kunnen zien, in het open veld waarin ik sta, te gaan herkennen voor zichzelf..De toevalligheid die het kan hebben, bijna voor bestemd blijkt te zijn,alsof het zo moest wezen dat in de ontmoeting met de ander alleen kan onstaan in de gewilligheid van delen en daar dan iets kan ontstaan.De genoegdoening die het heeft en misschien kan hebben,zo anders is geworden.Een belangrijkheid van delen,maar te weten dat mijn rijper worden nu is gaan staan, in mijn eigen ondervinden, dat elke overvloed die het kan hebben, toevallig door mijzelf is gecreëerd.
Anna.😇.
maart 01, 2025
Toevalligheid.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Iedere dag.
In het weggevallen benaderen,in het sluimerd effect veel plezier kan hebben in het duiden wat ik zeg. In elk ervaren de wet van erkennen als...
-
Het nieuws wat het kan geven,waarin ik proef, hoe de simpelheid van schrijven, voldoet om te blijven ervaren, dat elke lijn die ik kan ontvo...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten