februari 25, 2025

Blijven creëren.

Wat is privé en wat als het waterafstotend blijkt en mijn privé als heilig zou willen verklaren ,een andere ingang probeer te vinden en een ander ontstaan, waar geen enkel verdriet opnieuw zou willen beginnen.Waar het schrijven naar mijzelf soms  meer voldoet, dan alleen mijn weg te voelen zoals ik al jaren dit beschrijf.En nu ik voor mijn laptop zit, geen verhaal kan verzinnen,maar alleen kan laten ontstaan wat er in dit moment ook is.Als ik over een drive wil schrijven en mij kan  wentelen als een kind, en er eigenlijk niets anders overblijft dan toch te willen delen vanuit het rijk waaruit ik creëer .Zo wonderlijk het kan zijn,dat in elk besluit die ik kan nemen,mij bevrijd kan voelen, zo overtuigd kan zijn om iets niet te willen,maar te maken heeft met mijn eigen groeien.Niet alles hoeft te delen maar wel te willen laten zien ,dat mijn openheid zoals ik vaak heb laten zien,niet weg kan schuiven.Niet kan laten luiden alsof ik het over een ander heb.Het verleden wat ik draag en soms als een spons kan zijn naar andere.Betaald zichzelf in vlagen van ontsmetting terug op mijn eigen grond. Daarin mag ik gaan zien dat in alles wat zich kan ontvouwen zich uiteindelijk heeft terug verdiend. In de passie die ik voel om te blijven creëren,om te blijven zien dat wat ik schrijf zo schriftelijk de ingang geeft, om steeds te kunnen voelen dat ik dit nodig heb in het delen naar mijzelf.In de veronderstelling dat ik nu weet ,dat wat er stroomd naar buiten wilt komen,maar dat het een helend geheel weer kan geven en als mens in het beleven van mijn schrijven, veel meer weet, dan te blijven delen in hoe het kan gaan als ik er een nachtje over heb geslapen  en weer tot een besluit ben gekomen.Waarin mijn delend schrijven zo belangrijk blijft naar mijzelf.In alles wat ik nu laat liggen en uiteindelijk tot een einde ben gekomen, om het op deze manier het niet meer te doen,maar het blijven creëren voor mijzelf ga houden om eens te kijken wat er dan gebeurd.
 Liefs Anna.💗.

Geen opmerkingen:

Sereniteit.

De verfijning mij tilt naar het zachte ritme,daar waar ik op blote voeten loop en mij niets kan herinneren. Niets in mijn weg ook staat door...