Tijdloosheid.

Het tijdloos zijn in het onderbreken, dat een uitgesproken zijn, heeft te maken met een verleden. Met het eren in wat het doet om alleen te schrijven, wanneer mijn gloed van ondervinden zich laat zien.Zoals de nieuwe ochtend stil ontwaakt,de lucht zich uitstrekt in een gouden laag.De bomen als een silhouet in een schaduwrijk reflex, het symbool aan kunnen geven dat het tijdloos zijn is te zien,zoals ik nu de rode draad door ben aan het trekken, naar een nieuw gebied.Naar een ander welzijn die mij voed en niet meer bezig ben om de eenvoud die ik voel, te willen verklaren.Te willen doorzoeken waarin mijn tijdloosheid van delen in een ander perspectief is gaan liggen en ben gaan zien in de volledigheid van mijn zijn, de rode draad in handen hou en door kan trekken naar de staat waarin ik wil zijn.
In het verdwalen wat ik voelde, komt nu een duidelijkheid van schrijven,van een opgetogenheid, waarin ik weet wat het kan betekenen om naar een volgend niveau te gaan.Een ongekend beleven, van te laten ontstaan,te laten gebeuren,waar het naar toe kan gaan,waar het de plek kan vinden van mijn werkelijke zijn.Waar ik niets meer uit kan leggen, dan alleen te vertellen waar ik ben.
Vanuit de tijdloosheid die ik kan voelen,kan laten zien wanneer ik uitgesproken ben,er eigenljk iets heel moois kan ontstaan.De wortels blijft voelen,in het vertrouwde delen,mijn stilte in een tijdloosheid kan zetten,kan beleven zoals de wind haar kracht aanduid,zoals de zon de warmte geeft en de regen nodig is, om de voeding die het heeft, altijd in een tijdloosheid zal verblijven.Net zoals mijn schrijven, naar niets is gericht,dan alleen te verblijven in de stroom van liefde die een tijdloosheid steeds aan zal geven, in de vorm die wordt gezet, wanneer ik ben aan het schrijven.
Anna.💗.