Onthechting.

In het welkom wat ik blijf voelen en over een grens ben gegaan, waarin het  mij meer weet te vertellen dan in de reis die ik heb gemaakt. In haar schoonheid laat voelen in het openen van deze dag, een blad omsla en dan kan horen hoe zacht mijn adem is geworden.Hoe verfijnd mijn klank blijft erkennen,dat de gewennig die ik had, uit is gelopen in een verfijnder pad.De troost die het kan geven in het schrijven van ieder moment,in het kunnen beleven zoals ik naar de natuur kan kijken en het mij versterkt. Dat in een eeuwigheid van schrijven mij iets anders zegd.Het is de toegang in een sluimerend geheel,misschien het onbewuste,misschien door in het niets te staan,mij daarin ook beter kan voelen.Vanuit het besef dat naarmate mijn overgave in mijn taal,mij laat buigen in de nieuwe ruimte die ik maak. Mij weet te laven in hetgeen hoe het kan klinken als het koeren van wat duiven,of zoals het verlangen naar het voorjaar, om te zien, welke zaadjes die zijn gelegd kunnen gaan ontkiemen.Ik loop wat op de dingen vooruit,waarin de winter nu veel vaker in een mist veschijnt en de neiging heb om alles weg te blazen.Om de schoonheid van mijn dag te kunnen omhelzen,te benoemen wat ik voel en daar mijn waarde aan kan hechten.Zodat het onthechten wat ik voel, uit wil leggen aan mijzelf.Het is de nieuwe stroom van vertellen, dat in elke onthechting uiteindelijk mij meer de ruimte geeft. Niets daarin heb te verliezen dan alleen te ontvangen wat ik aan mijn woorden geef.Wat ik benoem met zoveel woorden,dat wanneer ik schrijf er altijd iets gebeurd waardoor mijn ogen worden geopend en kan laten zien dat ik verder ben getrokken,verder ben gegaan,en nu mijn onthechting weet te delen in hoe het kan gaan, als ik mij  niets kan voelen en toch heel veel,dat het beklijven van vele dingen, zich nu los smelt van mijn lijf en mij als een veertje kan gedragen en toch met beide voeten de grond op de grond blijft staan..De aarde kan voelen zoals het is bedoeld en niets nodig hoeft te hebben, dan alleen te vertellen hoe het voelt, wanneer ik schrijf en mij duidelijk is geworden, dat in elk gebaar vanuit het niets, mij weer terug kan brengen naar dit moment.
Anna.💗.