Na beschouwing.

In het eigenlijke ontvouwen,waar het blad wat ik in mijn handen hou, ook los kan laten,om te zien dat de bevrijding die het kan geven soms  voorbij wordt gelopen, in wat het kan doen om niet meer in de stroom van een ander te willen zitten.Waarin wordt vergeten dat als ik naar mijzelf schrijft, in feite alles zou kunnen weten.
Het is mijn inborst die ik blijf delen,geen enkele techniek nodig hoeft te hebben om te schrijven zoals ik doe.Zoals ik kan laten zien,dat er zo weinig voor nodig is, zo veel omvattend iets anders kan laten zien en weten.Een verborgen talent te hebben dat veel te lang heeft liggen sluimeren in het bewustzijn die ik heb.Ik kan schrijven over bomen,over een reiger die heel lang stil kan staan.De vochtigheid weet te voelen als ik in de regen heb gelopen, een nabeschouwing zou kunnen geven in hoe het kan gaan om vanuit mijn niveau iets terug kan geven aan de maatschappij.Waarin ik op geen enkel antwoordt hoeft te wachten in de tijd die ik neem,geen blazoen meer hoeft te geven dan alleen te delen wat ik ken.Mijn eigen afwisseling kan voelen en ook kan zien dat mijn eigenschappen die ik heb,weet te  koesteren,zoals ik een bloem kan bewonderen,niets meer overschat, dat in het eigenlijke delen, genoeg is voor mijzelf.
Door mij open te stellen naar de echte wereld om mij heen,waarin de flarden van wat ik deel, zo compleet is geworden.Zoals ik de zee ervaar,de opkomende zon,de verliefde stellen zo bijzonder blijkt te zijn,waarin ieder hart zou kunnen verdrinken.Waarin de handen in elkaar worden gelegd,de troost zou kunnen geven,de liefde zou kunnen betrekken in wat het geeft om te voelen, dat alles wat leeft tot een mooi geheel zou kunnen komen.Tot het zijn in dit moment en geen enkel onderscheid zou kunnen maken, wie ervoor mij staat.Dat wil zeggen, dat ik begrijp, in het menselijk willen zijn, in het lezen van mijzelf, maar ook van de ander,geen enkel oordeel plaats zou kunnen vinden, dan alleen te ervaren wat het zou kunnen brengen in het contact die er wordt gemaakt.Alle plaatjes die er  zou kunnen zijn, weg te kunnen halen of te acpteren, dat iedereen ook anders is.Waarin alleen het menselijke zijn, in het contact,zo natuurlijk mogelijk zou kunnen worden. in de nabeschouwing die ik nu vertel.
Anna.💗.