De verfrissing.

Het heeft ook veel  te lang geduurd, dat het besef waarin ik ben gekomen, zich zo heeft verrijkt,zich zo bloot heeft kunnen leggen, in het wijzen naar mijzelf.In de voeding die het heeft, wat heel veel tijd heeft genomen om te zijn in dit moment. In de vlucht die het heeft gekregen,mijn ijverigheid nu een andere instelling heeft.Niet meer kijk zoals voorheen,maar in het gewone wat ik deel.Dat welke vlucht ik ook neem,alleen mijzelf weet mee te nemen in een totaliteit van mijn schrijven.Geen compromissen hoeft te sluiten,geen bewijs hoeft te leveren in de duur van mijn schrijven.Maar steevast mijn adem gebruik in mijn zachte voelen. Soms een zenuw bloot kan leggen,soms een grens bereikt, waar de spoeling zo dun kan zijn, dat het niets meer is dan een zorgvuldig delen in elk moment een eigen oorsprong heeft.Een verfrissing weet te geven dat als ik zeg om anders te willen delen, voorbij ben gegaan in het besluit wat ik had genomen om afstand te gaan nemen in de dingen waar ik eerst voor stond.Ik wil niet meer worden herinnerd aan een tijd waarin ik geloofde dat het zo was.Heb nu mijn eigen deel gevonden om nog eens te kijken of het wel past in mijn eigen realiteit.Mijn schrijven altijd zo zal blijven in het ontvouwen van elk moment.Waar de waarde die ik nu toe weet te kennen aan mijzelf . Waarin een ander ervaren naast mij neer heb gelegd.Omdat ik nu wel weet dat een bescheiden zijn niet veel meer vraagt, dan open te staan in wat er altijd nog kan gebeuren.Geenzins nog heeft te maken met een oude stroom die ik heb verlaten,en in het nieuwe kom.Die mij alleen maar laat zien dat mijn kracht van delen ook heeft beslist om niet meer om te kijken,om niet meer te hoeven schikken naar een macht die ik voelde.Van een wedijver waarin ik veel te alleen heb gestaan,waarin ik wat dingen had overgenomen om een ander te behagen.Maar nu ik mij heb losgeweekt dat in alles wat er nu komt, geen enkel beter weten in kan ontstaan.Dan alleen de zuiverheid van voelen van mijn verfrissend schrijvend beleven en daar alles in kan ontstaan.Geen wet van gehoorzaamheid laat bewegen,maar werkelijk te zijn in dit moment.Met de troost die het kan geven wanneer ik vertel, dat het onderdompelen in  mijn ware zijn zich altijd laat zien. In de vloed waarin ik ben gaan staan en geen afscheiding meer voel van mijzelf.  Mijn talenten nu gebruik in wat er kan gebeuren, als ik zonder reden alles neer kan zetten zoals het komt.Zoals het wil ontstaan,geen uitleg meer nodig heeft, dat in elk weten,heel veel maskers heb afgedaan,heb kunnen zien dat wat ik nu doe, door mijn schrijven, mijzelf  heb ontmoet,en soms ook het gevoel kan hebben dat het veel te lang heeft geduurd, om te kunnen zeggen,in het beschrijven  wat ik deel,echt alleen met mij heeft te maken en is gebogen naar een zuivere hand,die weet te geven, door het ontvangen in alles wat er kan onstaan.
Anna.💗.