Besturing.

Goedemorgen Anna,het is een kille natte ochtend,nog donker terwijl het al later wordt.Terwijl mijn handen staan te springen om de bewegingen te maken op mijn blog .Mijn zorgzaamheid die ik kan hebben, als ik mijn andere teksten overlees en ook zie dat niet elke beschrijving hetzelfde is geworden.Soms de inhoud kan geven wat mij beweegd in alle besluiten die ik lees.Altijd weer terug kan komen op wat er is gezegd,wat ik heb verkregen na een stilte, die alleen voor mij de opening blijft.Het inzicht een volgende dag ook weer anders voelt, om te gaan begrijpen dat ik bezig ben om mijn eigen dingen in balans te brengen.Om te kunnen zien dat er iets plaats kan vinden in wat ik nog niet had gezien.In de donkere tijd van deze dagen mij soms laat wiebelen en ik nergens van terug hoeft te komen,maar te kijken wat er in dit moment gebeurd.Het schip wat ik schoon wilde maken,het stuur wat ik in handen heb,mij mee laat slepen in het moment dat ik schrijf,in het moment dat het echt zo voelt om in alle redelijkheid afstand te willen nemen,waarvan ik dacht dat de bevrijding die het zou geven, zich terug zou kunnen kaatsen in een reflex , dat het terug draaien van een oud patroon, mij welliswaar heeft doen behoeden, om te laten zien,dat de taal mij heeft geholpen om te kijken zoals het nu is. De tijd is gekomen om te blijven zien,dat er voor mij geen uitleg meer hoeft te volgen,maar te blijven ervaren, dat de verandering die ik blijf voelen, de toeststemming heeft, om in mijn regelmatigheid van schrijven niets anders is om te kijken waar ik ben.Mijn zuiverheid in delen,mijn taal die ik heb,mijn schrijvend beleven, ieder keer weer iets anders laat zien in mijn volwaardigheid van al mijn ervaren. In een juiste vorm laat zien voor mij alleen.Terwille kunnen zijn naar buiten,naar andere die dit lezen,heeft alleen te maken met een nieuwe tijd.En eerlijkheidshalve moet bekennen dat terwijl ik schrijf, in het vertellen naar mijzelf,maar ondertussen iedereen mag weten zoals het komt. Een richting aan zou kunnen geven om eigen regie in handen te kunnen nemen,om het stuur te pakken van het schip,schoon te kunnen vegen,mee te bewegen met de golven en over kan geven in het moment dat ik schrijf.In het moment van delen altijd kan voelen dat de ruimte die ik creëer, steeds meer mijn inborst laat zien, in de overtuiging die ik heb, wat eigen taal kan doen.Wat eigenheid in mijn schrijven kan laten zien.Een bescherming kan geven om te weten wat wat ik voel,wat kan worden beschreven met één enkel doel,om mijn eigen  regie te pakken.Mijn eigen stuur in handen heb en het schip kan varen naar elke kant die nodig is, om te blijven ervaren in dit moment.
Anna.💗.