Wanneer ik mijn sluier op kan lichten, mijn ogen moeten wennen aan het licht.Aan de hoeveelheid van creëren en mijn bron ook duid, om te gaan kijken voorbij het moment, in het beschrijven alleen maar telt, als ik het kan voelen en kan gaan staan, waar geen enkele grens is te bekenen,geen valse hoop,geen doorbraak hoeft te hebben,dan te weten dat alles wat kan ontstaan in het opstaan van mijn dagen.In de handeling die ik zet,en zeker kan voelen in het beleven wat het heeft,meer doordrongen is van mijn delen en in respect is neergezet.Het kunnen duiden hoe het voelt om mij te richten in de beweging die ik maak. Is een onverlaat vermogen die steeds dichterbij komt te staan en laat zien hoe trouw ik kan zijn in het laten ontvouwen van mijn taal. Hoe mijn eigen sluier die ik kan hebben, mij leid naar de bron , waar het een tinteling kan hebben in het ontstaan van al mijn woorden.Waar mijn euforie is veranderd in een kalmte en altijd blijf voelen dat ik een getuigen ben in iedere handeling die ik kan zetten.Kan bewegen vanuit het spelen met mijn taal, wat ik kan vertellen in de waarde die het krijgt, wanneer ik mijn sluier af kan doen.Dan voel ik een passie en tergelijkertijd een naakte schoonheid, die zo vanuit mijn bron is gekomen.Zo duidelijk in welke vorm het ook kan zijn, alles in mij gaat stromen,alles bekend zou willen maken, dat in het nodig hebben van wat ik dacht te moeten zijn,nu volledig is verdwenen. Alleen met mijzelf verder kan gaan.Verder weg kan drijven van alle vragen die ik had,waarin het nu is gebleken, dat in de voeding die ik aan mijzelf geef,blijkbaar voldoende kan zijn om te durven zeggen dat ik daar meer dan genoeg aan heb.Heel bijzonder om te ontdekken, dat als ik mijn aandacht blijf richten naar mijzelf, steeds meer afdrijf van wat ik dacht nodig te hebben. Om is geslagen naar wat ik heb kunnen ervaren in het schrijven naar mijzelf.Iedere beleving die het kan hebben ,de zuivere tinteling geeft, om te ervaren dat ik mijzelf kan voeden.Kan creëren in elke ruimte hoe het voelt, om op deze manier te blijven omarmen, en de liefde kan voelen, omdat het de juiste aandacht krijgt.Stil kan worden en kan genieten in wat ik vertel, in mijn moment van schrijven.Geen enkele sluier het kan zijn, maar in mijn juiste aandacht en handeling neer te zetten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten