Sereniteit.

Ineens moest ik denken aan wat jaren geleden gebeurde. In één moment van delen, in een kring met een groep aan het strand op de Dominicaanse republiek. Stond wat stil na wat oefeningen te hebben gedaan,plots mijn handen wilde loslaten van de kring waarin ik stond,en als een plank achterover ben gaan vallen,en ik gelijk in een prachtige verblijven kwam.Zo sereen en zo rustig,zoals glas heel breekbaar kan zijn. Een hoger niveau van verblijven en het zalig vond, dat deze stile die ik vernam,in eeuwigheid zou kunnen duren.In de luwte van dat moment, ik nooit ben vergeten wat mij in dat moment overkwam.
Zomaar zonder reden de mooiste ervaring heb gehad,in het overgeven naar een ander niveau. Gelijk ook ervaarde hoe een eeuwigheid kan zijn, in wat ik toen heb mogen voelen.Alles was goed en tegelijkertijd zonder angst bleef liggen, met een glimlach die ik voelde en kon ervaren wat echte bevrijding zou kunnen betekenen.
Het overkwam mij in één moment,in één moment voorbij een stilte die ik nog niet kende,maar nu ik erover schrijf, weer kan ervaren wat daarna ook gebeurde, niets meer afdeed om te weten dat ik verder ben geweest, dan in al mijn delen op mijn blog.Dan in alles wat ik heb laten zien misschien wel is, om weer daar te kunnen komen en te mogen zijn. Dat het beleven waar ik van hou, mee heb genomen vanaf dat moment.Wanneer ik de eeuwigheid heb mogen voelen,mij ontroert terwijl ik schrijf,terwijl ik weet, dat in vele momenten ik het wel degelijk kan voelen, hoe sereen ik kan zijn,en het daarom het ook kan hebben over een stilte die ik heb gevoeld. In het licht heb willen zetten,wat in feite steeds gebeurd, in dankbaarheid blijf voelen en blijf delen, naar ieder moment, die ik kan voelen als ik naar mijzelf schrijf.
Anna.💗.