De Huck.

In het zwijgen van het luisteren,in het kijken naar elkaar,dan ineens kan gaan bewegen in een huck die kan ontstaan.Elkander vast kan pakken,zonder iets te zeggen wat het kan doen,om de energie te voelen,te laten stromen naar elkaar. Het een troost kan bieden,contact kan maken om te voelen niet alleen te staan.Maar te weten dat zonder woorden,zonder uitleg naar elkander,in het verstaan, om een huck te geven met de harten tegen elkaar.Een lijf kan voelen waarin de liefde stroomd,waarin de zintuigen open  gaan staan,waarin het gesprek is weggevallen en alleen de adem voel van de ander.De stilte die dan komt, om haar weg te vinden in elke huck die kan ontstaan.
De huck soms meer kan vertellen,om te ervaren dat in elk moment, elkander even vast kunnen pakken,niets hoeft ut te leggen.De stilte  heel veel blijkt te zijn, in het moment van ervaren in de huck die ik geef en krijg.Mij altijd laat voelen hoe belangrijk het zal blijven om elkander even te voelen, even op deze manier met elkander te zijn,te blijven proeven hoe het menselijk durven zijn, aan elkander durf toe te geven en  kan worden ervaren in een huck.Die net zolang kan duren zoals de wind uit het oosten is gekomen en de takken als dunne slierten voor mijn ramen hangen,de vogels hun schuilplaats hebben gevonden en de huck die ik gaf, wel eeuwig had kunnen duren,maar door een woord te zeggen om te bedanken, er gelijk iets werd gevoeld om elkander los te laten en te glimlachen in wat het doet om elkaar eens goed te hucken.
Anna.💗.