Precies goed.

Geen enkele gloed,geen enkel onstaan,bij meerdermalen ik blijf staan, in de avond en de ochtend in het voorbijgaan van mijn taal,mij vast kan houden aan een  leuning,die mij begeleid naar weer het nieuwe zoals het kan gaan.Ik proef de stilte die iets geeft die al die tijd dat ik schreef mij heeft geroepen,mij heeft verstaan mijn woorden in een stroom kan zetten en ik meeglij van boven naar bené,van het smalle pad die ik breder ben gaan het maken,die voor een iedereen zou kunnen zijn. Inmiddels  in het bereik van zoveel schrijven dat de vriendschap die ik voel meer is gaan lijken op het gevoel wat ik deel.Op een mededogen naar de wereld waarin er wordt verteld dat wij ons moeten voorbereiden op een oorlog die waarschijnlijk ook geldt.Wat uiteindelijk nog moet blijken dat het zwaard steeds zwaarder wordt,dat het menselijk willen zijn niet wordt ervaren zoals ik dat probeer te doen.
Mijn zachtheid blijf voelen zoals het kind dat wil,mijn eigen moeder ben geworden waarin ik de vader heb gemist.Het draagvlak wat het kan hebben in het open vouwen van dit moment, is de noodzaak geworden en gebleven om te blijven ervaren wat ik aan mijzelf vertel.Geen hoogdravende dingen, uiteindelijk het geen enkele voorspelling hoeft te zijn, om in een angst te gaan zitten, om mij ergens  op  voor  te bereiden,dan alleen in dit moment te kunnen zijn.
Te kunnen ervaren en te kunnen zien, te kunnen kijken hoe mijn gedrag zou moeten veranderen,in de voorbereiding die het dan krijgt.Eigen waarheid te  creëren,waar het verstaan van eigen woorden, het fundament kan worden in het delen van eigen taal.De energie zal blijven stromen,ook al zou het nergens over gaan.Maar bij iedere druk op mijn toetsen er altijd iets kan ontstaan.De ruimte die het geeft in blijschap wordt ontvangen,en wanneer ik alles weer eens terug kan lezen.Dankbaarheid kan voelen in alles wat ik naar mijzelf schrijf.Meer heb ik niet nodig,meer hoeft er ook niet te zijn,dan alleen mijn vertellen hoe het kan zijn om te ervaren dat het anders kan.Dat ik anders ben gaan kijken, in wat ik altijd dacht te zijn ,maar nu kan ervaren, hoe mijn werkelijkheid zich heeft open heeft gezet naar mijn eigen realiteit.Te kunnen versmelten in elk moment,te kunnen voelen in wat ik zeg,te kunnen staan, precies op de goeie plek,in het juiste moment kan vertellen hoe blij ik ben met mijzelf.In de dingen die gebeuren,mij nergens op voor kan bereiden, dan alleen te schrijven zoals het in dit moment kan ontstaan.💚.