Niets persoonlijks

De ontspanning die ik ervaar,grijpt ieder moment waarin ik ben,om te gaan zitten  zoals een meditatie lijkt .Maar weet, dat door de rust en het ervaren het geen meditatie blijkt, maar een ontvouwen van dit moment.
Ik doe mijn ogen dicht waarin mijn hart wat langzamer gaat kloppen,ga dan met het ritme mee in mijn sfeer van delen.Ik richt mij naar wat er komt,  waar het zo fijn is om te vertoeven,geen enkele houding het heeft, dan alleen te voelen wat het kan doen als ik mij overgeef aan mijn gewonnen stilte.Alles wat ik persoonlijk had genomen is weggegleden en is begrepen in het verstaan, dat ik dacht heel onverschillig te zijn,maar uiteindelijk niets meer persoonlijk neem.Dan komt de stilte die als een flits naar voren komt, dat wanneer ik niets persoonlijk meer neem, er een hele andere wereld open gaat.Dan voel ik de ontspanning en  zeeën van tijd,mij niet hoeft te haasten,geen zorgen heb, dat alleen de bevestiging te geven aan mijzelf.Het verleidelijke wat het krijgt, mij zo ontspannen en tevreden kan voelen,zo vanzelf kan ontstaan.Om te ervaren, de sfeer die zich opend, zonder iets een geweld aan te doen.Zonder een onnatuurlijk beeld te creëren, maar te kunnen  voelen die door de rust  alles kan filteren en ook weer laat gaan.Mijn tijd die ik benut zoals ik nu doe,is voor mij met enige verbazing te ontdekken dat ik er niets voor hoeft te doen.Dan alleen te zitten met mijzelf ,nergens anders naar kan kijken, dan het beleven van dit moment .Wat steeds mooier is gaan worden,steeds nieuwer,steeds meer in eigen hand.Omdat al het persoonlijk nemen nu is omgevouwen naar een niets persoonlijk nemen,maar te omarmen een ander geheel.
Het geheel wat spreekt en kan laten zien, dat de vorm en diepgang  in het duidelijk kunnen zijn,het zo'n prachtige opening heeft, dat in veel wat er gebeurd, niets nog persoonlijk neem, dan alleen te laten ontvouwen in het moment dat ik schrijf.
Ik doe mijn ogen weer open en voel de rust  in een mooie energie,in een mooi benaderen hoe mijn dag weet te beginnen in het openstaande feit, dat in de momenten van mijn delen wel persoonlijk schrijf,maar niets meer iets persoonlijk hoef te nemen. Wat er word gezegd.mij daar altjd veel te veel van heb aangetrokken en daardoor dacht dat ik niets kon.Maar nu ik mijzelf heb toegelaten en heb gezien, dat vanaf het moment dat ik naar mijzelf werkelijk heb durven kijken,heb besproken en beschreven,heb kunnen genieten zoals het komt.Mij niets meer in de weg kan leggen om uberhaubt nog te denken dat ik niets kan.Vanuit de werkelijke handeling die ik heb gezet en heb kunnen voelen dat mijn verbinding die ik zocht, nu is aangesloten waar het hoort te zijn.Tijd heeld alle wonden,maar in het ervaren van wat ik schrijf, mij meer heeft gegeven dan wat ik laat zien .Niets persoonlijk nemen is een wolk die weg kan drijven, kan laten zien dat dit heel belangrijk zou kunnen worden in alle contacten die er zijn. Maar ook weet, dat de benadering die ik heb gevonden, daar de sleutel ligt van ondervinden,van het ervaren wanneer ik naar  mijzelf schrijf of spreek.Niets persoonlijk nemen is de verlichting die ik voel,en weet nog als kind, dat wij eigenlijk altijd alleen maar rekening moesten houden met de buren,niet leefde voor ons zelf,maar vanuit een persoonlijk nemen, het kan gebeuren,dat als alles persoonlijk wordt genomen, het schuren wordt naar de ander. In mijn leven een  verkramping kwam, omdat alles veel te persoonlijk werd genomen en daar haar sporen achterliet.Maar nu ik weet, dat het persoonljk nemen nergens toe diend,dan alleen het persoonlijk vertellen naar mijzelf.