In het voorbijgaan.

In het voorbijgaan van een dag,in een paar seconde is gemerkt hoe  de strepen in de lucht mij iets kunnen zeggen. Over een vlucht die wordt gemaakt.Dat in het voorbijgaan van dit ervaren, stil kan gaan staan,hoe de lucht wordt vervuilt,hoe de gewoonte er in is geslopen,zoals een wakker worden met een frisse blik,niet naar boven kan kijken, waarin ik zie hoe de wolken worden doorgesneden door het geluid wat het geeft.De bewustwording blijkbaar alleen aan mijzelf blijft gericht,hoe de gewoonte die ieder mens ook heeft, eigenlijk een volgen is van vele anderen.Vele staan te wachten met een ticket in de hand,rijen dik, uren het geduld op kunnen brengen om te wachten om te gaan zweven over elk land wat nog onzichtbaar is.In het brengen naar andere landen waar geen oorlog is.Waar gezocht wordt naar een rust, of een ontspanning en in cognitieve houding alles overziet.Alles binnen laat komen,laat vallen op het moment dat men weer thuis is gekomen, en tegen buren en fam. kunnen zeggen hoever zij in feite  zijn  geweest.Weg van de drukte,weg van de reis die ik met mijzelf kan maken terwijl ik dit schrijf.Geen enkele vliegtuig mij bekoort,misschien uit noodzakelijkerwijs wel eens heb gebruikt,maar altijd heb gedacht,wat doe ik hier boven in een warm land,wat kan het mij geven om te staan wachten op de koffers die komen en een stukje heb meegedragen aan de vervuiling in de lucht.
Ik ben weer aan het landen en voel mij geaard,voel de blijdschap die ik kan hebben,niets mij nog baadt om te kunnen vertellen,dat de reizen die ik maak,geen geld hoeft te kosten,geen wachten in een rij,maar gewoon te gaan zitten voor mijn laptop. In het voorbijgaan van mijn schrijven mijn eigen reis die ik maak,waar zonder een verwachting in het weerleggen een wereld kan laten zien, wat mijn eigen domein is geworden. In de strepen die ik maak geen vervuiling maar in een schoonheid wordt gezet en bovendien een eigen waarde laat zien, dat in het voorbijgaan van mijn woorden, altijd wel iets de aandacht vraagt.De strepen in de lucht mij kan brengen in wat net beschreef.Soms een vlinder dan weer een vliegtuig,dan wat er kan komen als ik mij overgeef in mijn eigen taal.In feite is het een gesprek met mijzelf als ik luister naar het tikken en dan kan zien wat mij bezighoudt in dit moment.