Wintervlinder.

Winter vlinder strijkt haar vleugels schoon,en tipt de sluier van haar nestje in een plooi .Staart naar haar reserve en een oud cocon,die ze weet te gebruiken als een dekentje voor haar hol. Als een herinnering aan haar geboorte  en uit deze cocon heeft moeten vechten.Heeft moeten zien dat niet elke bloem kon dienen voor de nectar die zij at,soms heel even moest gaan wennen aan de felle zon,aan wat de regen bracht,moest schuilen onder een blad die heel gevaarlijk kon bewegen,maar zij zo behendig was om te spelen met de wind,de regen toe te laten,de zon opvangt om het nectar verder te gaan dragen.
Winter-vlinder verteld mij een geheim,heel zachtjes en al fluisterend naar mijn oren kruipt, dan laat zien de zachte kant van haar schoonheid ,wanneer zij haar vleugels openslaat en de blauwdruk in allerlei kleuren kan laten zien,kan laten bewegen van bloem naar bloem,en dan vaak een pauze neemt om te genieten.
De winter-vlinder is bereidt om een kijkje te geven in de winter die ook komt,en zij zich voorbereid waar ik wat van kan leren.
De zorgvuldigheid die ze heeft,het geduld te hebben om altijd alleen te zijn,om de reis die ze maakt, door vele tuinen, waar vooral een vlinderbooom ook staat in het wachten om te dienen.Haar kleine lijfje neerdaald in een veilig moment. Haar vleugeltjes gespreid kan houden in het aantikken hoe het voelt, welke nectar zij heeft genomen.De winter-vlinder sprong naar mij alleen, in de kleine herkenning die het heeft.Dat de zoetheid van het raken en kunnen zien,dat wie zij  ook is, zo moet blijven.In feite geldt dat voor iedereen.Voor iedereen die denkt te moeten veranderen.Omdat een beer een beer moet zijn,een kikker die alleen kan kwaken,een hond altijd wil snuffelen,een schaap altijd zal blaken en een koe de melk ook geeft en daar ook niets aan hoeft te veranderen.De vlinder mij dit verteld in haar houding juist laat zien,dat wanneer er niets wordt gevraagt   om te willen veranderen,uiteindelijk het zelf dan pas kan gaan dienen.Hetzelf dat wil zeggen, dat wanneer ik schrijf, dan pas iets kan ontvouwen,zoals vandaag de winter-vlinder vraagt, om niets te willen veranderen,maar te gebruiken in wat ik heb,te laten vloeien in de aandacht die ik geef, om over een winter-vlinder te kunnen schrijven.