Zo licht als een veertje,zo helder als glas,zo breed de wereld en ik nergens in pas.Zo verweerd het glas die ik vast kan pakken,zo uitgesproken ik was,zo integer ik ben geworden.Zo vol mijn hand die ik gaf,zo leeg de woorden die ik las,zo vol overtuiging mijn inborst ook was ,zo nietig het kan wezen, wanneer ik sta in het midden van mijn leven, die veel groter is geworden.Veel kleiner in een gebaar,waarin ik nu heb begrepen dat in het staren naar elkaar de functie heeft gekregen om te schrijven zoals nu.Zoals de dagen zo verschillend volgen en niets nog volg,dan alleen in het delen hoe ik dit vandaag ook doe.En zie de vrijheid die mij voed,die mij draagt in elk moment van een verbeterd schrijven,waarin ik nergens over na kan denken ,maar te laten ontstaan in de momenten dat ik schrijf.Dat met de lichheid van een veertje altijd mijn ogen gericht van wat er kan komen in dit moment.Daar ligt mijn kracht van spreiden, van direct contact,van durven uiten met de inhoud die ik heb en kan buigen naar wat verder ligt dan mijn persoonlijk leven.Alles wat ik heb verteld om te laten zien, nu als een bodem is neergelegd,waar het fundament waar ik in sta, open kan ritsen en verder gaat, dan mij te omringen met alle beloftes die zijn geweest.Met alle plezier en liefde kan delen wat is geweest,wat een veertje kan laten zien,hoe het kan dwarrelen naar beneden,maar als er geblazen wordt het vrolijk omhoog springt en de vreugde geeft van de lichtheid van mijn leven.
Mijn drive is omgetoverd in hoe het kan zijn,om zonder thema maar in liefde te mogen omhelzen, in de begroeting van de lieve schat in mij en mij blijf richten waar de stroom die ik dan heb, zich kan richten zoals een veertje dat kan laten zien.Ik dwarrel wat door mijn woorden en geef mij over aan wat er is,nergens nog een punt van kan maken, dan alleen te schrijven wat er is.Niet vanuit een sociaal gebeuren ,maar vanuit het nut waar ik gekomen ben.De verbinding heb ontvangen, de energie mij altijd overweldigd, in het vertrouwen die ik geef.De voldoening zal hebben, als ik kan leven zoals een veertje kan laten zien in het dwarrelen, mee kan bewegen in ieder moment, wanneer ik mijn adem gebruik om te blijven blazen, naar ieder veertje die ik ontmoet.💨
november 05, 2024
Zo licht als een veertje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten