Eerbetoon.

Het omarmen in wie ik ben heeft heel veel voeten in de aarde gehad.Heeft vanuit mijn zachte kant laten beseffen dat mijn kracht is omgezet  in de liefde die ik beschreef. De "lieve schat"waaruit ik schrijf het ook  zo kan benoemen, omdat de omarming heeft plaats gevonden in de vrouw die ik nu ben.Het voelt als de mooiste verbinding die ik kan leggen,mijn borsten welkom heet,mijn seksualiteit nu meer is gaan lijken in het ontvangen,dan de bevrediging die het heeft  en nu pas kan begrijpen wat het kan betekenen om een echte vrouw te zijn.Het is een wiegen vanuit mijn schoot,in de ervaring die het geeft, om zoveel te mogen ontvangen,en vanuit een liefde deel.Het niet ligt aan de buitenkant maar van binnen zo is herpakt.Zo rationeel ik kon zijn,zo liefdevol mijn delen steeds meer laat zien en kan laten , dat het gevoel die ik kan hebben echt alleen met het vrouw zijn heeft te maken.Het verschil wat ik maak kan ook duiden dat wat ik achterlaat en opnieuw weet te ervaren, dat niets belangrijker is dan werkelijk te durven voelen hoe ik geboren ben.Hoe mijn zachte kant was weggegvaagd door alle opmerkeningen en de beshuldigingen die ik heb gehad,mij naar een kant toe trokken waar ik in feite niets van begreep.Maar sinds dat ik heb durven voelen om een vrouw te zijn,in het emotionele altijd dacht om dapper te moeten zijn en te gaan behagen, omdat ik niet anders kon, dan te herhalen om mij veilig te voelen in wat het kan zijn, om echt de vrouw te voelen in wie ik ben.Het heeft wat voeten in de aarde gezet,en blijf door mijn schrijven en wat ik aan mijzelf ook zeg,geen flinkheid nodig heb, dan te erkennen dat mijn gevoeligheid die ik heb ook te gaan beschermen zoals een vrouw dat kan doen.Ik ben heel lang blijven hangen in wat mij was overkomen. In het kinderlijk gebeuren,heel lang niet volwassen heb willen worden en daar mijn vrouw zijn nooit heb willen voelen, totdat ik besloot om hier eens over te schrijven en het mij kan verwonderen hoe ik nu schrijf en kan delen omdat de schaamte voorbij is gegaan.Mijn lichaam die ik heb zo weet te waarderen. Daar ook mijn aandacht naar toe is gegaan.Niets heeft te maken met wat andere vinden,maar de juistheid van schrijven mij heeft geleerd om in duidelijkheid te kunnen vertellen wat de verwarring is geweest. Nu de eer aan mijzelf kan geven,kan zijn zoals het is en ik geen uitzondering hoeft te blijven, maar te delen in wat er komt. Dit alles heeft te maken,met de liefde die ik voel,naar mij toe kan trekken en ook besluit dat de vrouw in mij, wat het kan betekenen veel krachtiger is om te denken om een iets anders te willen zijn.De  weg die ik heb bewandeld, kristaliseert zich nu voor mij uit,en moet zeggen in de bewondering die ik heb, vanuit het vertellen hoe belangrijk het blijft om te kunnen voelen en ervaren dat wat ik nu beschrijf,mij zoveel heeft gebracht om eens te spreken en te schrijven hoe het voelt om echt een vrouw te zijn....