Vlinderen.🦋.

De zachte bries trekt nu verder,  langs de dunne vleugels die een vlinder draagt,die zonder te weten de grootste schoonheid draagt,die fladdert langs de bloemen,even op een takje zit,haar vleugels weet te poetsen en zich keert met haar charme, even trilt door de wind en een plekje is aan het zoeken nu de herfst begint.De uitgebloeide bloemen niet meer aantrekkelijk zijn, waar de vlinder de nectar die zij zoekt nu op andere pleken moet gaan zoeken.Wanneer ik mij verplaatst om de verfijning te vinden, altijd een mooie vlinder voor mij ziet,haar vleugels zo kan bewonderen zo doorzichtig en met een kleur en de neiging ook kan hebben om ze aan te raken en te strelen zoals zij ze poetst.Soms zou ik een vlinder willen zijn,met vleugels in een mooie kleur,van bloem naar bloem mijn nectar vinden,mijn korte tijd die ik heb zo weet te genieten van mijn eigen natuurlijkheid.De beweging die ik maak,mijn vleugels kan spreiden en als de wind het toelaat, mij laat zweven naar  naar elke bloem die mij lonkt om te nectar te verspreiden, zonder dat ik de functie begreep.Het is de zachtheid die ik voel, de bekwaamheid van te kunnen reflectren, in de vlinder die ik kan zijn.Mij altijd op mijn gemak kan voelen in de vrijheid die ik heb,van bloem naar bloem zou kunnen vliegen en mijn pootjes zet in de verfijning van dit moment.Het trillen van mijn vleugels aan iedereen kan laten zien,hoe de kleur die ik kan hebben met velen deel.Dat wanneer ik ben uitgevlogen mij overgeef wat de natuur kan geven en ontvangen,van nederig kunnen zijn,dat als ik een vlinder zou willen wezen, nog zachter ben, als dat ik mij nu al kan voelen...🦋 🦋 🦋......