Mijzelf heb moeten onderwijzen,geregeld door wie ik was,vele onthechtingen heb gehad, omdat ik uit ander hout was gesneden. Het vechten voor wat er niet was, heeft mij gebracht in mijn eigen momenten,in het hout wat ik herken, vanuit een duurzaam begrip.Daar waar de hardheid van ander hout, veel zachter is verkregen.Het houtwerk wat ik kan ruiken en in mijn handen hou,kan zien hoe de nerven lopen,hoe het beeld wat is ontstaan, mij in een aparte ruimte zette. Als kind kon verlangen, naar wat ik nu zelf draag, in de liefde van mijn stilte,waar ik kan houwelen en mijn eigen beitel draag.Zelfs de vorm heb gevonden, in elke laag die ik eraf heb kunnen pellen en een precisie vraagt.Het harde slaan is veranderd in een zacht bekijken van een mooi beeld.In het creëren waar ik goed in ben,waar het nieuwe beeld vanuit een boom kan worden neergezet. In wat ik zeg dat ik uit ander hout ben gesneden.De vorm wanneer ik begin, ligt vaak verborgen en tijdens het beitelen en hakken de nieuwe vorm naar voren komt, net zoals ik kan schrijven. Mijn intresse wat elk stuk hout kan doen, in de passie die ik volg om een nieuw beeld te kunnen creëren.
Het meegaan in de nerven,wat staat voor het maken in het meegaan van het hout en altijd iets kan dragen, waarin de eenvoud die het kan hebben, om goed te kijken in mijn delend bewijs,dat ik niet het zelfde ben, als ieder ander.Waar geen wet voor staat,maar een ontvouwen in wat ik aan mijzelf vertel, zoals deze ochtend , als ik zeg dat ik uit ander hout ben gesneden..
Waarin de zoektocht die ik had, nu is verbleekt,maar het hout waar ik ben in gaan snijden, geen schimmels heeft,geen gaten van verwering,geen paddestoel of zwam kan laten zien dat het hout waar ik mee bezig ben,afdoende is geweest om het zo te kunnen benoemen.Niets afdoet aan het feit dat ik daar even aan moest wennen en tegen mijzelf ook zeg,dat ik mij bevoorrecht voel. Het kunnen delen vanuit de stam waar ik uit geboren ben.Welk houtsoort ik ook ken, mijn voorkeur altijd een zachte kern zal hebben,waarin het schuren naar een iedere vorm altijd heel bijzonder blijft.Dat in het schuren en houwelen het nieuwe beeld naar voren komt, zoals het fundament die ik nu beschrijf. Kan voelen dat het soort wat ik ken, mij altijd heeft beschermd, waarin het fundament ikzelf heb kunnen leggen . Zelf heb ondervonden dat in het ondergaan van ieder moment die ik ken, steviger is geworden , dan menigeen zou kunnen vertellen,omdat ik uit ander hout gesneden ben...💚
november 11, 2024
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten