Het beeld wat ik creëer.

Het zilver in goud zou kunnen veranderen en de schild van dragen mijn liefde is.Mijn stilte om kan toveren in een zwijgen die geheel door eigen toedoen als in  reserve is bijgezet. Even mijn ogen sluit in wat er naar buiten komt en dan kan kijken zonder te kijken,zonder al te veel geruis, de scheve kanten recht kan trekken, kan gaan plaatsen zoals belooft, dat in het verwerken geen verwerken bleek te zijn maar gewoon te vertellen wat mij is overkomen.Niets anders het kan zijn, dan het kunnen verplaatsen in ieder moment.Dat de taal van liefde door mij stroomt, in de hoeveelheid waarin ik schrijf, verder drijf dan wat ik mee kan nemen.Niets overblijft in wat het kan schelen om te kunnen beschrijven waar ik ben.Ik zie het aan mijn houding hoe ik kan staan en kan gaan zitten in een luie stoel,mijn benen op een poef kan leggen,mijn armen gespreid in elke richting die ik zie.Stil naar binnen keer, zonder een gedachte,zonder iets te veinzen,maar dat ik weet, dat de taal mij altijd volgt en terwijl ik ben aan het rusten en van de stilte geniet,mijzelf hoor spreken in een poëzie,in elke handeling die ik maak, mijn taal laat weten dat in alle omstandigheden ik er vol mee zit.Soms overvalt mij deze dingen,waarop de dag van vandaag niets anders is dan wat ik kan en wil.Wat naar mij toe is geschoven in de schoot van ontvangen. Mijn werkelijkheid kan tonen,waar niemand nog is geweest.Waar niemand heeft gekeken naar het fortuinlijk zijn,waar de rijkdom van mijn woorden in een schaaltje leg en kan bewonderen.Mijn gezich zo anders lijkt,zo'n lieve lach verschijnt en dan kan ervaren wat het heeft gedaan,wat het mij heeft gegeven om over de grenzeloze grens te kunnen gaan,en kan spreken in mijn schrijven.Kan de verzameling die ik heb ook bewonderen.Maar het toeval wil dat voor mij iedere dag weer anders is en moet gapen door wat ik loslaat en niet opnieuw hoeft te beleven. Door mijn schrijven ik blijf zien in de stroom van liefde  die zich heeft terug verdiend. Veel te lang heb gedacht dat taal niet voor mij was weggelegd.Maar nu na jaren schrijven  ik er nu heel anders over denk en heeft te maken zoals ik schilder en houweel,dat in alle handelingen die ik zet, iets kan onstaan in het moment van weten, dat niets uit mijn hoofd is gebleken,maar de juiste manier heb gevonden, dat tijdens mijn schrijven of schilderen ik een beeld creëer waar het goed moet passen en niets anders is dan mijzelf te verrassen in wat ik deel.😇🙏