Stil Anker.⚓

Zonder een naam te noemen,zonder het beste te laten zien,nu mijn tijd is aangekomen om iets anders te laten zien.Het heft alle menigen die er zijn, zo geruisloos naar buiten.Naar een volledig kunnen zijn en niet weet waar te beginnen.Niets hoeft te zijn dan een  moment waarin ik zit en dat te kunnen beschrijven.Heel zacht mij onderdompel in de laag van ervaring, die ik nu heb,mijn lijf zoveel lichter is geworden,mijn ingehouden liefde die nu komt en zich weet te spreiden in allles wat nu naar voren komt.Het kan schuren tegen de wand,tegen alle eenvoud in kan zien,dat alles wat verloren dacht te zijn, nu als een weelde kan ontvangen.Geen uitleg nog nodig is,waar mijn zachtheid mij blijft omarmen.Waar ik kijk naar het niets, en toch zoveel kan lijken.Waar alle geluk mij omhult, waarin mijn ontroering kan laten blijken,dat door mijn alleen zijn heen, ik niets heb te klagen, door het inzicht wat ik heb verkregen en heb begrepen dat de lichtheid die verschijnt, ook heeft te maken dat mijn realiteit, zo zuiver is in wat ik kan ervaren.Mijn hart vol blijft lopen en de stilte uiteindelijk mijn anker blijkt te zijn.Ik drijf wat verder dan normaal en voel de wind heel zachtjes onder mijn huid een beweging maken die ik wel ken,mij niets afvraag of er een boodschap in zit,maar te genieten van de warmte, van wat ik kan doen om verder te lopen in mijn schrijven en niets hoeft te doen dan alleen te kijken met de kinderogen die ik heb.Te kunnen verdwijnen in dit moment,te kunnen zien dat wanneer ik iets heb begrepen dan een prachtige nieuwe ruimte kan ontstaan.Mij kan wentelen in de liefde waar ik uit schrijf,wat ik bijna was vergeten door het inzicht wat ik kreeg,door de metafoor van wenden en uiteindelijk nu gewend ben om alleen te zijn en daar optimaal van kan genieten.De uitdaging die het had om te zien, dat juist al mijn verlangen mijn eigen kern ook ligt, en alleen kan zien in dit moment,waar mijn schoonheid van delen een nieuw begin inluidt.Het beste nog kan komen wat het geeft om steeds meer zo te kunnen schrijven.Zoals het naar mijzelf is bedoeld en alle ervaringen die ik had, nu vanuit een ander niveau ga beschrijven.
Wat fijn dat ik dit heb bereikt in de zachtheid van mijn delen,vanuit de kern die ik vertel en ben gaan helen zoals het gaat,zoals ik heb mogen zien dat niets belangrijker blijkt dan met mijzelf te blijven delen.Dan in de omarming die het heeft, mij meer toelaat in het onverwachtse.Uiteindelijk de sleutel die ik heb,nu ook weet te gebruiken.Niet alle deuren heb gebruikt,maar kan bewaren voor weer een volgend moment, wanneer ik voel, dat ik vanuit mijn liefde kan schrijven en spreken, dankbaar ben, wat ik aan mijzelf kan geven,vanuit de stille Anker die ik heb.