Smaak van water.

De veronderstelling die ik maak en lees, mij doet vermoeden dat ik verder ben geweest in het aanzien van mijn delen.Mijn gelegenheid van weten is omgeslagen wanneer het iets raakt.Wanneer de klank die ik ook kan hebben, maar voor mij hetzelfde blijft als een mooi ontvouwen.Voor mij de betekenis ook heeft, dat in de uitloop van ieder dag,mijzelf doet verbazen waar ik over schrijf.Hoe  mijn waarheid nu is geworden in de beweging van mijn handen,en wanneer ik het overlees, de klank kan blijven horen,niet apart mijzelf nog hoeft te spreken, dan alleen te vertellen terwijl ik schrijf.Het verlaten van de pijn en het onthutstend delen, nu een heel ander schrijven naar voren komt.
Wanneer ik besef dat in al mijn handelen, die ik zelf creëer, zo mateloos en zonder grenzen neer kan zetten.Neer laat dalen zoals het is,zoals de smaak van water op wijn is gaan lijken,zoals de beweging die ik zet ,niet is te achterhalen dan alleen mijn eigen tijd die ik er voor neem.De opdracht die ik dacht te hebben, verdwijnt in mijn tegenwoordige tijd,laat ander tijden komen en mij herleid naar weer een nieuw begin.Wat iedere dag kan ontluiken,elke zin weer anders zou kunnen zijn,alleen om te weten wat de "lieve schat"  mij kan vertellen in wat zij heeft bereikt.Het is de oceaan van ervaren,van eerlijk durven zijn,van te lopen door wat onverwerkte dingen,dan te gaan schrijven of te spreken,dan te voelen hoe het werkelijk is,om eigen waarheid te kunnen ontdekken.Waarin de vloed en de eb zich kunnen bevinden,waar de doorns van prikken zijn weggehaald,waar het idealen, naar eigen navel staart,om dan te weten in de aandacht die het vraagt,geen denken is,maar gewoon alleen de aandacht vraagt.Als dat mag worden ervaren in alles wat ik beschrijf, eigenlijk geen enkel denken bestaat, maar in feite alles de aandacht vraagt.Net zoals in mijn handeling die ik zet, en vandaag de aandacht hebt gegeven,hebt laten zien om uit eigen verwarring te komen en nu kan zeggen in wat ik schrijf,dat mijn werkelijke ervaren hierom draait.
Alles in de mogenlijkheid zet om te gaan ontdekken, dat het daarom gaat.Soms in een poëzie kan gaan ontvouwen,soms in een oude trigger, die dan neigt om alles weer onderuit te halen.Maar omdat ik schrijf en spreek tergelijkertijd, wordt alles wat de aandacht vraagt weer recht getrokken, door in contact te blijven met mijzelf.