In de zucht die ik maak.

Mijn adem die ik heb, om te zuchten naar de hemel,om te ademen naar de wind die als een kind kan spelen.Dat als mijn adem in zou houden niet goed wist om te zuchten naar het niets vanuit een hoogte in de adem die het heeft,om verder te kunnen zuchten in wat adem heet.Ik adem naar  alles wat de lucht ook nodig heeft,wat het gebied van spreken alleen de adem nodig heeft.Ik adem naar de bomen en voel de bries van zekerheid,ik adem wat er kan komen en mij steeds meer bevrijd om mijn longen te kunnen vullen,mijn hart laat slaan,mijn adem kan voelen wanneer ik spreek.In het rime wat mij de adem geeft om te kijken hoe ik schrijf, hoe mijn adem kan reageren dat het vanzelf kan gaan,maar in dit momnet het besef kan krijgen dat ik voor bijna alles mijn adem nodig heb.Ik adem naarmate ik voel, dat in het ademen ik mijzelf ontmoet ,in de adem die het heeft gekregen vanuit het zien op mijn borst en voelen aan mijn pols, dat de beweging die het kan hebben mij gerust kan stellen wanneer ik mijn adem voel.Ik adem soms geruisloos zoals een kind kan kijken.Ik adem met volle trots naar de vrouw die ik ben geworden,door mijn adem die ik heb.Ik adem al mijn dagen weer  open,met het geduld van mijn zachte zucht. Ook welkom kan heten in de adem die ik heb en dan nog wat dieper zou kunnen ademen, dat wat het geeft om de ruimte te kunnen voelen in mijn lijf.Mijn adem kan reguleren wanneer ik adem naar de tijd,wanneer ik stil kan zitten,dan mijn adem herken, om te blijven ademen in wat het geeft,die ik nodig heb om te leven,om te geven met de kracht in wat ik vindt, om mijn adem te kunnen eren in dit moment.Ik adem naar mijn stem, die ineens kan gaan vibreren,kan gaan zingen en spreken tergelijkertijd en adem naar de klank van zuiveren,van te mogen gebruiken,waarin ik verblijf.Ik adem naar elk moment die ik zonder adem niet zou kunnen herkennen,maar ingehouden zou zijn, dan mijn adem niet zou kunnen dragen wat in iedere adem nodig mocht zijn.Ik adem naar mijn borst en zie het bewegen en adem naar mijn rust die daardoor is verkregen.Ik adem naar de stilte die ligt verankerd en kan voelen, hoe mijn adem in het overheersen, niets anders doet om lucht te geven in alles wat ik ervaar,mijn adem dankbaar kan groeten in de zucht die ik maak.