Beschreven Liefde.

Het krijgt wat is gegeven,wat is geweest en nog komt.Wat de vlucht die het kan krijgen,met armen wijdt kan spreken, wat mij laat zien, dat in de liefde die ik geef met zoveel woorden, zich terug verdiend in het staven, dat vanuit mijn eerlijkheid in zachtere vorm weet neer te zetten en dan kan spreken hoe mijn liefde voelt.Het is een trilling die ik kan pakken en heeft een zoete smaak,dat wat het raakt om in mijn rust te kunnen blijven, al het andere oversla, dan te bemerken hoe het reikt in het beleven wat deze energie mij geeft.Het heeft geen kleur,misschien een beetje roze met wat lichtblauw .En de reuk die het kan geven, zoals een bloesem ruikt in het openspringen van een kelk,dat als je goed kijkt naar de stamper ook kan zien,hoe fluweel zacht kleine adertjes doen lijken als een zenuw naar iedere richting.Waar het nodig mocht zijn om te voelen wat werkelijke liefde is.Niet iedere liefde is hetzelfde in wat het diend, om ook te proeven dat in het moment van vertellen, nu steeds meer ervaar, dat vanuit een liefde te schrijven meer kan vragen,meer laat zien, dan wanneer alles is weggevallen en niets meer overblijft, dan te merken dat alleen de liefde mij drijft, naar de delen die nodig zijn om te ontwaken in elk moment. Van het beleven wat werkelijke liefde zou kunnen doen.Het trekt in feite alles open,alles eigenlijk in feite niets bleek te zijn dan alleen mijn vervulling in mijn schrijven. In het verstaan dat wat er kan gebeuren als ik over liefde schrijf.Het duwd zachtjes wat naar buiten, wat heel lang lag te wachten totdat ik hetzelf had gezien.Totdat ik begreep mijn eigen liefde die  geen naam kan dragen,maar vooruit kan lopen in wat het vraagt om wat liefdervoller te wezen naar mijzelf.Wanneer ik dat kan voelen vanuit de aandacht die ik geef,vanuit een liefdevolle blik die ik kan maken terwijl ik schrijf. En weet hoe mijn kansen nu zijn gaan liggen in eigen schoot,in elke verantwoording die ik neem, terug zal kaatsen hoe ik mij voel.Er zijn geen regels in te bekennen,het staat opzichzelf,het maakt een tevreden indruk en laat leven wat ook leeft.Laat bloeien en weer kantelen,laat de gerustelling die het heeft zo charmant naar voren komen,zo doorgrondelijk het kan zijn, om de liefde te kunnen voelen terwijl ik schrijf.Terwijl ik kijk naar alle kanten,en mij beweeg zoals de liefde veel kan overwinnen,veel kan laten zien dat in de reactie naar mijzelf nu pas mijn eigen liefde kan ervaren,en kan zien dat het een blijschap kan brengen in de zuiverheid die dan komt,er niets voor terug wil hebben dan wat er nu ontstaat.Geen gelijke hoeft te vinden,geen stand van zaken heeft, dan alleen te weten dat ik nu vanuit mijn liefde schrijf.