Dwarrelen.

In het dwarrelen van mijn schrijven,waar ieder blad die ik heb zien vallen naar beneden ,naar de grond waarop ik sta en zo ook de handeling in mijn schrijven kan laten zien,dat het dwarrelen door een gedachte wat pluisje zijn, die blijven plakken,geen uitweg konden vinden maar te kunnen blijven hangen, als ik er niet over zou schrijven. Waarin het verstaan een cirkel van dwarrelen zou kunnen blijven als mijn aandacht zou worden afgeleid naar andere.En de lichtheid van mijn leven in de weg kan komen te staan.Als het dwarrelen wat ik heb,  in  de liefde die ik voel, kan gaan dwarrelen door mijn woorden heen.Over de grens waar mijn staat van zijn nu in verkeerd en heb begrepen dat de lichtheid die het geeft, voor menigeen zou kunnen gelden,wanneer het dwarrelen kan vertellen dat  de gedachte die er zijn, opgelost kunnen worden terwijl ik schrijf .Het dwarrelen van gedachte ook de functie heeft om uit te kunnen leggen, dat ieder moment vanuit het besef een dwarrelen mij over kan nemen,mij mee kan nemen zoals ik schrijf en laat weten dat geen enkele tegenwoordigheid  een wolkje krijgt, zodat het verder kan drijven in wat het scheelt om mee te dwarrelen in dit moment.
Als ik dwarrel naar beneden, en kan zien hoe nu mijn schrijven is veranderd,hoe mijn energie plots weet te vertellen, dat de verandering die ik voel, mij zover heeft gebracht om over een dwarrelen te spreken en  te schrijven.Zoals het voelt als iets binnen kan komen,recht kan zetten en het geven  een ontvangen blijkt.Een ervaren om kan vouwen naar een nieuw begin,waar de monsters onder de bedden zijn verdwenen en alleen het dwarrelen overblijft.Ik dwarrel van het een naar het ander,waarin het geen voeten of handen heeft,geen hoofd vol van het zogenaamde denken,maar alleen de handeling zet, dat in het  dwarrelen mij het meest heeft laten zien, in het uitgekristaleerd vertellen wat een dwarrelen met mij kan doen.🙏.