Beschouwing.

Niets is te vergelijken,weinig maakt nog uit,waarin veel is beschreven en ik mij daarin uit.Waar de kale takken in druppels kan laten zien, dat elke glinstering die het geeft, mij blijf spiegelen in wat ik lees.In deze dagen van beschouwing,in het doortastende wat het heeft,in het doorgronden wat mij doet beseffen wanneer ik het lees ,een handvat kan hebben en zal blijven nu ik weet, welk een kracht het kan geven in mijn wezenlijk zijn.In de beschouwing die ik zet, mij mee kan nemen naar elke plek van het verstaan.Door te gaan kijken en te zien dat er in de laatste dagen van november de beschouwing voel. Om door te vragen en te kijken welk een handeling mij nog diend.Het dromerige wat ik had, is uitgelopen naarmate ik voel,hoe ik in mijn schrijven mijn wereld kan laten zien.Hoe de eenvoud van beschouwen de afstand laat zien, die ik heb gelopen,heb gevoeld welk een weg die ik heb genomen,soms als een schommel heen en weer zie gaan,soms in een grote boog weet te vertellen, hoe de kleur die ik zet, soms weer kan veranderen in de wijsheid die ik heb. Naar de kern kunnen gaan,mijn bron de  "lieve schat" weet te begroeten,en haar aan kan staren,haar hand ook pak en samen de moed weet op te brengen om uiteindelijk weer verder te gaan.Ik hoef mij niet meer af te vragen of ik spreek vanuit een belichaamde taal,of ik schrijf vanuit mijn ontdekking die ik wel vaker heb laten zien.Maar nu ik zover ben gekomen in de beschouwing die ik zet,dat wat er ook ontstaat, is geboren uit handeling die ik  zet.Waarin de liefde voor wie ik ben ,niet verder hoeft te kijken dan wat een beschouwing zo kunnen betekenen voor de rest van het jaar.
Er is iets veranderd in de benadering die het krijgt,vaak heb laten zien, waarin ik was gekwetst,waarin ik heb gereageerd op een ander,wat mij overkwam en weinig begreep hoe de ander met mij dacht om te gaan.Ik heb strepen gezet in het geven van raad,die nu in dit moment voor mij niet meer tellen.Ik heb gezien hoe de verwarring naar elkander niet mijn verantwoording was.  Heb moeten inzien dat mijn gevoeligheid die ik heb, nu kan hanteren en niet voor iedereen open hoef te  staan.Heb heel erg moeten wennen aan het feit dat mijn bijzonderheid in schrijven en delen mijn bereidheid van weten en laten zien uiteindelijk de mooiste voeding is om te hebben.
Dat de arrogantie die het lijkt,om is gebogen hoe liefdevol ik kan zijn,hoe de uitreiking naar mijzelf mij zo heeft verrijkt en niet zou willen strooien zoals het lijkt,maar dat aan mijzelf heb gegeven.
Mijn beschouwing van dit jaar is te lezen, is te zien, is te voelen,is te ervaren wat er allemaal kan worden gezegd ,soms overwogen en met respect ik terug kan kijken,en ervaren dat wat ik heb gezegd zal blijven delen.Zal blijven ontvouwen in wat ik kan en de beschouwing weg kan laten en kan zien dat al wat is toegelaten, mij heeft gebracht om van alles wat ik tegenkom te kunnen genieten.Gaandeweg mijn eigen pad heb gevonden en dat in mijn beschouwing heb neergezet.