Benadering.

In het gebruik,in de begroeting die ik voel en kan laten weten dat in de vroege ochtend nog zo stil en heel ontspannen,mijn ogen branden, het liefs nog even dicht zou willen doen,maar de tijd mij inhaald om te erkennen dat alle tijd die ik neem,niets zal veranderen in wat ik deel en mijn lieve schat kan begroeten zoveel ik wil. In een onbewaakt moment  de energie die het kan hebben,meer verteld dan wat een ander zou kunnen zien.Mijn kwetsbaar voelen,soms niets te zeggen heeft,niet kan wijzen naar een ander,maar te ervaren wat ik mijn lieve schat vertel.Dat geen enkel blad zomaar neer kan dalen,daar een proces aan vooraf is gegaan en zelfs kan voelen dat in dit onstaan, een rivier kan gaan stromen,kan gaan klotsen tegen de wanden en ik daar boven sta.Veel verteld vanuit de voeding die het heeft.De voeding van delen als ik mijzelf ook lees,de voeding van ontvangen en dan merk, dat het schrijven op mijn blog mij iets anders geeft dan wat een ander zou kunnen lezen.
Ik ben wat stil van binnen,zoals de herfst laat zien,hoe de deken van stilte mij wil laten weten,dat de kracht van beleven nu op een andere manier wordt verteld.In het wiegen van mijzelf, te kunnen mijmeren,met zachte stem in de gloed die ik nu voel, niets veranderd aan het feit dat in de regels die ik schrijf ,ook mijn weemoed kan voelen,mijn verfijning die ik heb,neer kan leggen op de juiste plek,in de juiste verhouding weet te zetten, dat wat ik ook vertel, het altijd aan mijn lieve schat is gericht.De zachte lijn van ontroering,van breekbaar durven zijn,van blijven vertellen, dat de wereld waar ik uit  schrijf, niet altijd hetzelfde kan voelen ,niet altijd vanzelf kan komen,want door de zachtheid van delen ik vaker stop,niet om mijn woorden te vinden,maar te voelen hoe mijn energie mij voed.
Het is een ander toegang die het krijgt, die in mijn stilte is ontstaan,die niet als vanzelfsprekend door kan gaan,maar in het besef van weten dat de tijd die ik neem, zo kostbaar kan zijn.Dat in de beweging die ik maak vanuit een  zachte energie, die  bezit van mij neemten uiteindelijk niet meer hoeft te huilen,maar te lachen, heel zacht en voorkomend,in een stijlvol ontvouwen, waarin ik probeer om mijn lieve schat te benaderen.
Mijzelf begroet op deze manier,op deze wijze aan mijzelf kan laten zien, in de aandacht die ik geef en dat voor mij de juiste manier is geworden om echt te delen.
Dank je wel Lieve Schat,wat een mooie woorden,wat fijn dat je kwetsbaarbaar durf te zijn en je niet hoef te verontschuldigen,niet een deurtje dicht hoeft te doen ,maar juist te openen.En dankbaar kan zijn ook al regend het pijpenstelen,dat mijn zachtheid in deze ochtend zicht laat zien, vanuit intensie weet te vertellen, dat de benadering die ik heb, zoveel uit kan maken in wat aan mijzelf  schrijf.