Bedrevenheid.

Het is zo fijn om te voelen dat mijn hand blijft duiden, in het kruid wat is 🌾gewassen,wat verder reikt en mij kan verrassen hoe de smaak betoverend lijkt,en mijn handeling in het vertellen als bindend zou kunnen ervaren,waarin de eenvoud van een schoonheid kan blijven ontstaan.Wanneer ik met open blik het laat ontstaan ,en zo in mijn eigen naturlijkheid kan komen.Het werken aan de dingen die ik dacht te moeten doen, is als een rookgordijn weer opgetrokken .Is verdwenen uit mjn systeem,is geëgaliseerd  en tussen wat bomen neergezet. Daar waar de aarde het op kan nemen,waar de illusies die er waren nu omgetoverd zijn naar wat ik u laat weten.Er is geen spijt, maar iets gevonden,wat mij zo dierbaar is geworden. Niets heeft te maken  wat ik dacht eerder te moeten doen.Het is zo fijn om te schrijven, in het laten zien hoe  ik mijn bedrijvigheid mag kronen  en ook kan laten zien, dat een bewandelen van mijn eigen veld,waar nog steeds de bloemen staan te bloeien,waar de spreeuwen zich laten zien in een mooie groep van delen en dat in de lucht kan blijven zien.
Er is iets van mijn schouders af gevallen door het inzicht wat ik kreeg,dat mijn keuzes naar andere ,altijd toch te maken heeft met de afhankelijkheid die ik kon voelen en vaak daarin stond,omdat ik vaak een ander op een voetstuk zette,en niet te kunnen  voelen wat ik nu werkelijk weet.En mijzelf op de achtergrond te plaatsen,maar nu uiteindelijk weet, dat het kon gebeuren, omdat ik zocht naar een intelligentie die bij mij zou passen,waarin ik zou kunnen delen waar ik werkelijk in sta.
Ik heb geleerd om te delen,soms mijn diepste geheim,soms wat overdreven mijn stilte beschreven, waar ik nog steeds achter sta,waar de inhoud van mijn delen vele sprongen maakt,vele kanten heb bekeken,maar het voornaamste het zo belangrijk maakt om mij te onthaasten van de jacht de ik dacht te moeten hebben.
Ik spreek niet over een belichaming,omdat ik er al in sta.Ik stuiter niet naar voren ,maar laat mij gaan,en laat op een hele natuurlijke manier mijn stroom ook komen, zonder dat ik voel of het goed genoeg zal zijn.Waarin mijn bedrevenheid vanzelf blijft ontstaan.Ik hoef niet meer te kijken naar wat er niet meer is,maar te laten ontluiken zoals het is.Soms vanuit een liefde,soms vanuit een kracht,maar ik weet zeker, dat wanneer ik schrijf,  het een  vertellen blijft naar mijzelf.