Eigen belang.

In het begrip wat ik nu heb ontvangen,dat door dit besluit wat ik echt kan voelen,niets meer heeft te maken in wat ik eerder beschreef. Mijn weerstand is gegroeid  door de harde regels die er waren,in wat het kan doen om mensen te wilen overtuigen, dat zij het nooit goed doen en eigenlijk alleen maar moeten  luisteren,naar wat uiteindelijk een ander beweerd. Overal een plaatje op weet te plakken om te zetten naar een hand, die veel harder is dan een flinke klap ,een steek onder water om maar niet te spreken van een blinde vlek.Ik niet meer kon voelen wat van mij was, of in opdracht die was gegeven om steeds maar te luisteren naar mijzelf.Totdat ik besefte, door al mijn schrijven heen,hoe mijn uiten steeds weer verscheen,en alleen ik dat wilde beleven.Niet omdat de strengheid die verscheen, mij een ander pad liet kiezen,maar mijn natuurlijk ontvouwen,  mij veel meer laat zien, dan de kritieken van de ander en daar uiteindelijk heel gevoelig voor ben.
Ik heb veel tijd nodig gehad in het besef van ontdekken, dat mijn schrijven altijd een belichaming had, zonder te bedenken dat het zo was.Zonder de strengheid van delen en ik nu veel meer vanuit mijn gemak ook schrijf en zal blijven delen zoals het komt.Zoals mijn natuurlijkheid in wat het kan schelen, geen bevrijding hoeft te zijn,maar een duidelijkheid in mijn eigenheid van spelen.Van het natuurlijk naar buiten komen in wat ik schrijf,kan ervaren dat ik uiteindelijk bij mijn eigen natuurlijkheid ben gebleven.Geen strenge regels neer kan leggen, dan alleen te kunnen vertellen hoe de vulling die het heeft gekregen,als volwassene, naar de voorgrond weet te brengen en niets eist van de ander,maar gewoon laat ontvouwen wat alleen voor mij belangrijk blijft.