Ontwaken.

De zachte ochtend  valt als een drijvend impuls mijn wereld in, wat het kan schelen om mijn ogen te openen zoals het komt en moet wat geeuwen,mijn lijf uitrek,naar voren buig, om te voelen dat alles iets strakker wordt  in de bewegingen die ik maak.De nieuwe dag begroet,en kan genieten van het licht, die langzaam door mijn ramen dringt en de aanslag op mijn ramen langzaam krimpt, wanneer ik mijn kachel aanzet en de gordijnen openschuif en ook zie dat een regen even is weg gebleven en is veranderd in een dikke mist.
De lucht in goud gele kleur verschijnt,de stilte om de bomen mij bereikt,in het besef van een nieuwe dag zo in te kunnen luiden,zo volstrekt geen enkele beweging die ik zie,het blad aan de bomen alweer heel langzaam verdwijnen. Nu ook zie dat heel langzaam de natuur  ontwaakt.Een onderdeel te zijn waar ik naar kijk,waar ik sta in mijn leven,waar de betovering die het heeft en ik altijd wil omschrijven wat er in dit moment gebeurd.Wat het mij kan geven in de aanloop van deze dag,hoe bijzonder een nieuwe dag zich weet te zettelen zoals ik kijk en kan ontvangen in het rijk van de tijd die ik neem,van het begeven en mij open stel voor wat er komt.
De glinstering op het water die de weerspiegeling geeft van lucht en ruimte ,van het omgekeerd effect en zelf mag weten hoe ik het ervaar.Hoe mijn dagen zijn en zelfs kan beleven dat als ik zo kan kijken zoals deze ochtend,dan weet ik dat ik bijna iedere dag opnieuw geboren wordt.Opnieuw kan kijken,kan ontvangen in mijn schoot,daar waar ik het neer kan leggen, om mij één te voelen met de natuur, dus met mijzelf.Het voelt als een stapje verder, misschien juist wat dichterbij,dat ik een onderdeel ben, van iets wat veel groter is, dan ik mij voor kan stellen, mij over kan geven aan het licht van het leven en ik daarom dit beschrijf.Daarom kan laten zien in de eenvoud van delen, er in feite weing voor nodig is om dit te ervaren. Dat iedere dag dit voor mijn beleven ligt,voor mijn deur ligt te wachten,net zolang, totdat ik het oppak en weet te bewonderen,weet te omarmen in mijn natuurlijk ontvouwen van dit moment.