Dit moment.

Ik werd ermee wakker en vroeg mij af wat eigen taal kan betekenen zoals ik het beschrijf. Zoals ik kan ervaren hoe de drive in mij is ontstaan, hoe het mij iedere dag weet te vinden in mijn eigen taal,dat als ik ervoor ga zitten, zonder enige pauze, zonder een voorbereiding aan vooraf ,mijn woorden ontstaan zoals een kleine geschiedenis zich blijft herhalen en alleen maar zou kunnen schrijven vanuit dit moment.
Soms kan ik reageren wat mij raakt,maar vaak is het een aandacht die het vraagt, om daar over te schrijven,en steeds met een verbazing heb gekeken, hoe mijn Kadans in mijn schrijven zoveel kan vertellen,in elk moment dat ik tik,in elk ervaren zou kunnen zetten en het weefsel wat ik bedien nu zo normaal is geworden,maar ook wel weet dat het vele schrijven in wat ontstaat,echt aan mijn zijde is gaan staan,aan het verloop in het heden,in wat taal die ik zelf creëer ,zo past in het ontvouwen,daar mijn natuurlijheid heb ontmoet,niets van mij afschrijf,maar juist naar mijzelf toe. Zou iedere dag kunnen beginnnen,met goedemorgen lieve schat,heb je goed geslapen?Heb je nog gedroomd of net als vele je lichaam overgegeven aan het niets om dan weer frisser wakker te worden.Maar dat is het niet,het is het moment wanneer ik tik en kan voelen dat de blosjes op mijn wangen komen,mijn focus alleen maar gericht in wat er kan komen als ik schrijf.Precies zoals in mijn spreken, de stroom die altijd blijft, om te willen vertellen wat eigen taal zou kunnen betekenen voor jezelf.Ik ben gegaan  over grenzen, waarin geen enkele opleiding het vraagt om mij eigen weg te kiezen,mijn eigen taal ontdekt,mijn drive van delen en zelfs na jaren het mij zo verbaasd, hoe mijn taal die ik bezig, mij zoveel heeft gegeven in wat het vraagt.Dat zelfs in mijn schrijven ik heb geleerd, ondanks de gebreken die ik ken,toch zonder schaamte kan laten zien wat eigen taal kan betekenen. In een leven wat veel introduceert, als een wakker worden in eigen geheel en door het schrijven alles kan overzien,nergens in kan blijven hangen dan alleen de vernieuwing voel.De daadkracht terug is gevonden,het omarmen niet meer hoeft ,dan alleen het besef, dat wanneer ik schrijf of spreek, mij zoveel voldoening geeft en niets anders nodig heb dan te kunnen ontvowen in dit moment.