Barmhartigheid.

De schoonheid van dit moment te kunnen beschrijven, hoe het rijmt in elk gelegenheid en in feite mij voorstelde aan mijzelf.In wat ik heb te vertellen, in het kunnen zien dat niet alleen mijn woorden er toe doen,maar in het verweven geheel mijn omstandigheid in wat ik deel, uit kan lekken over de gehele wereld heen.Over de mensen die dit lezen en soms ook  benieuwd ben, waar de ervaring die het kan geven, het ook voor een ander zou kunnen dienen.Het licht waar ik in sta,mijn liefde voor het duiden,geen ruis hoeft te dragen,dan alleen het samen zijn met mijzelf.Het nodige kan ontvouwen omdat de ervaringen die ik heb (gehad),mij mee kan nemen naar de kern van het besef.Mijn oorspronkelijkheid weet te raken,mijn haar laat groeien,mijn nagels wat langer worden,en niet hoef te wijzen naar de ander.In het gebruikelijk durven zijn,tegen een blinde muur kan hangen,tegen beter weten in,misschien zoals het lijkt,geen drama's meer kan vinden dan alleen te zijn.Geen eenzaamheid kan voelen die vaak gevoed wordt door een ander.Door te laten zien dat het alleen zijn, juist een mooi moment kan schapen, veel kan laten zien,dat mijn kundigheid daar mee heeft te maken, met wat ik altijd heb willen zien.Door schade en schande,veel wijzer ben geworden,zelfs  geen grijze haar nog is te zien,omdat het treffen in mijn woorden, mijzelf heb kunnen ontplooien. Omstrengeld met de  duidelijkheid in mijn woorden die ik beschrijf.Die als een dansje in eigen ritme ook kan laten zien, dat het alleen zijn,mij zoveel heeft gegeven, niets anders is om in dit moment te zijn.Om in mijn eigen duidelijkheid te kunnen blijven.Zoals het licht wat naar binnen valt, mijn planten doen groeien,mijn ogen  een bepaalde glans ook krijgen,mijn lippen naar voren tuiten en zacht kan fluisteren hoe de inborst die ik heb, zo liefdevol en zacht kan zijn.Zo'n betoverende weerslag weet te brengen in het laten ontstaan van elk moment. In het wezenlijk ontvouwen,geen rem meer voel, maar een barmhartigheid naar iedereen.Iedereen verdiend een tweede kans ,misschien wel een derde en wanneer de vierde komt,het mooi af zou kunnen ronden door de kans die er lag, eindelijk wordt gevonden zoals ik dat zelf heb gedaan.De worsteling die ikzelf ook heb gehad, is zo gaan liggen in mijn schoot, vanuit een beschadigd kind heb weten te koesteren.Heb weten uit te leggen aan mijzelf,dat in alle herinneringen die er waren, mijn aandacht heeft gehad,mijn volle intensie,in een wijs besluit, om mij te kunnen uitdrukken naar mijzelf.Geen enkel ander heeft dit bereikt wat ik nu met mijzelf kan delen.Wat ik aan mijzelf geef terwijl ik schrijf, kan scharen onder een verleden die geen toekomst meer heeft ,maar een barmhartigheid naar mijzelf.Ik doe mij niet anders voor, in wat ik heb benaderd,dan wat ik heb laten zien en alle tijd ook neem om dit voort te zetten.
Om te delen op mijn blog, waarin ik heb mogen ontdekken,  wat barmhartigheid voor mij zou kunnen betekenen,in de aanloop die het krijgt, in alle aandacht die ik heb gegeven van het schrijven naar mijzelf.