Voetlicht.

Ik prijs mijzelf in het eenvoudige, wat er kan ontstaan.Wat mijn drive nu is geworden en mijzelf zie staan, wat er van mij is geworden,en zo vervult kan zijn, in het beschrijven van mijn taal. Strekt zich verder over de gebieden waarin ik loop, en mijzelf ook kan voelen, dat in het verloop van mijn schrijven, altijd weer een nieuwe ruimte kan ontstaan, wat ik tastbaar wil maken. En merk, dat wanneer het nog gerichter naar mijzelf toegaat,vaak mijn hart laat spreken. Daar mijn eigen geluk in vindt, zoals het ook mag wezen in de reden van het verstaan.In het kunnen beklijven, dat waar ik over schrijf, ook zomaar weer kan verdwijnen.Het is de taal van ontvouwen,en een gave die ik bezit,waar alle lijnen die waren verbroken, mij terug kunnen zetten in dit moment.Ik prijs mijzelf met de woorden die dan komen,die mij de verzegeling laten zien, dat een gedeeld ontvouwen  kan worden gezien.Omdat ik kan ervaren dat de betekenis die het heeft, voor mij is gaan werken, in het leven wat ik leef, en bezig ben om de triggers die ik had, uit mijn systeem te halen,door een blijvend ervaren in wat ik lees, en kan ervaren, dat het meeste wat mij raakt in een liefdevolle zin kan zetten, mijzelf kan prijzen in mijn taal,die ik kan schrijven in ieder moment van eigen zijn.In het kunnen bedanken hoe het voelt, om mijzelf in het voetlicht te kunnen zetten en kan gaan voelen hoe het is, om de slagen die ik maak,alleen blijft gericht in wat ik aan mijzelf blijf vertellen. Het menselijk durven zijn,in de ragfijne momenten, van een bevrijdend vermogen, die alleen voor mij zal gelden, in het verstaan, dat het gebaar naar mijzelf ook door blijft gaan  en ook heb besloten in het delen op mijn blog, in een ander voetlicht zal zetten,waarin ik mijzelf heb beloofd, dat  mijn wijsheid in het vertellen, een aantal dingen los zal laten,omdat ik voel,dat mijn integriteit iets anders verdiend,dan te beseffen, dat wat ik heb laten zien, vanuit de gave die ik heb, op mijn eigen manier zal gaan gebruiken.