Ik heb er wakker van gelegen, doorweekt van het weten dat ik geen duidelijke opleiding heb gehad.Maar mijn beste opleiding heb ik aan mijzelf gegeven,in alles wat er ontstaat en het recht van spreken liever aan een ander overlaat .Waarin blijkbaar een opleiding belangrijker wordt gemaakt dan wat ik heb te vertellen.Het is mijn intuïtief vermogen, dat in alles wat ik ervaar, mij nooit heeft bedrogen en ik mijn tanden heb gezet, in het eigen vermogen en het nogmaals zeg, dat daar mijn gave is te vinden.Ik kan voelen wanneer iemand spreekt, of het werkelijk vanuit het hart komt, in de energie die het kan geven,mij niet misleid om te ontvangen in hoe ik het ervaar.En als een wederzijds vertrouwen er niet meer is, dan hak ik wat knopen door midden en neem mijn eigen stuk,die veel belangrijker zijn dan alle opleidingen bij elkaar.
Het is een geven en nemen,maar wat ik ervaar, zal verder drijven in de mogelijkheden van mijn ontvouwen,waar mijn kracht van vertrouwen is ontstaan en het mij niet weerhoud om in mijn eentje verder te gaan.De verbetenheid van de ander kan ik voelen in het spreken,de rusteloosheid in het zogenaamde geven,het laten zien dat de grootste verbetering niet bij de ander ligt,maar om te laten zien wat er werkelijk speelt, daar de krampachtigheid ligt verscholen,die ik kan voelen in wat men ook beweerd.En denkt te kunnen weten dat de atmosfeer in een delen unieker moet zijn,dan wat ik kan horen in mijn eigen stem.
Ik had het plan om het niet meer te posten,om mij niet meer te laten zien,om te laten liggen in wat ik kan vertellen als ik ben gericht naar mijzelf.Maar door mijn vermogen in het delen, het zonde zou zijn om mijn gave niet te kunnen gebruiken, in het vertellen zoals het ontstaat.
Niets staat mij nog in de weg en laat mij leiden zoals het komt,zoals mijn ontvouwen, het kan onderbouwen dat in het ontstaan ik eindelijk kan voelen dat ik mijn eigen regie heb gepakt.
In wat ik kan ervaren,wat ik kan zien hoe de lotus van mijn openen aan iedereen kan laten zien.Zonder de drive van een reactie, ik nu beter weet het te beschermen.Dat wat ik lees altijd heel dicht bijmijzelf ben gebleven,niet of weinig over een ander sprak,en iedereen van mij mag zijn, zoals die is,zoals men denkt te mogen leven en alleen mijn eigen taal gebruik, om mijzelf iets terug te geven in wat er kan ontstaan.
januari 14, 2024
Dicht bij mijzelf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
4 opmerkingen:
InderdaadAnnaMieke jehebthelemaal gelijkdatjijhet kanvoelenenik benjedankbaardat ikdaardoormijnverdriet kantoelatenenoplossen ikhebnaonsgesprek gehuildomhoe hetisommet belichaamdetaal tekunnenleven fijnedagnog
Dank je wel voor je openheid, voor het verdriet wat er mag zijn,omdat ik nu ook weet, wat een belichaamde taal werkelijk kan betekenen, in het verschil kan zetten dat een verdriet er ook mag zijn.xxx
Jahetiszo datbelichaamde taalaltijdalle verdrietverwoord enverwerkt enontstijgt dankjevoor dieopmerkingbevestiging
Jefotozieterzo gelukkiguitptachtig
Een reactie posten