Verteerbaar.

De schittering op het water verteld in iedere slag,dat de omvang van de stilte die ik vaak heb gevoeld, er weer een nieuwe maand is geboren, om te creëren wat nu voor mij ligt.Dat ontdek ik terwijl ik schrijf en voel niet de neiging om te spreken zoals gisteren,maar te ontvouwen in vandaag,waar de mist is verdwenen en de vogels wat stiller zijn, omdat de vorst naar behoren, haar intrede heeft gedaan.
Mijn ogen worden zwaarder en voel het licht heel kalm, door al mijn vezels sluipen en krijg het  ook heel warm.En doet mij verwonderen hoe het kan, dat zodra ik mijn flow kan voelen er vele deuren open gaan en ik werkelijk mijzelf kan ervaren,niet alleen mijn ogen, maar over mijn hele lijf, die vanuit mijn vermogen in wat ik schrijf, niets belangrijker kan maken dan wat ik ondervind.Het trekt aan mijn schouders en drukt mij naar voor,laat mij lachen om wat ik niet kan zien.Dan alleen te ervaren, dat wanneer ik schrijf ,mijn taal mij aanmoedigt om te blijven vertellen, over wat er kan ontstaan in het ritme van elk moment, in het vinden van mijn taal, die vandaag weer iets anders kan laten weten met de vraag die ik nooit  stel.Omdat ieder moment mij weer in een ander schrijven  zet.Zo wonderlijk kan het wezen om aan mijzelf te vertellen, dat door rust en vrede mij alleen kan helen als ik dat mijzelf vertel.De gevoeligheid die ik kan hebben, vraagt om op een goeie manier te mogen gebruiken,niet vanuit een macht van weten, maar om te zuiveren in wat ik vertel.Het  goed is om naar mijzelf te luisteren, wat mijn lichaam verteld.Mijn gevoeligheid uit zich wel vaker op plekken in mijn lijf, om mij te herinneren, dat ik die gevoeligheid kan hebben en ervoor kan zorgen dat mijn openheid, soms ook wat zachter diend te zorgen, om te blijven in het ontvangen van mijn woorden, in het zuiver willen zijn en daar mijn rust in weet te vinden om  alles wat onverteerbaar bleek te zijn, verteerbaar voor mijzelf te maken door te blijven spreken en te schrijven, ook te ervaren dat dit voor mij de weg is om mij te ontlasten  en in het verteerbare om te zetten in wat ik ervaar. Voel de zachte hand die ook wijst, om alleen vanuit mijn zachte kant te blijven schrijven, daar mijn kracht kan worden gevonden, in het openenen van iedere zin.In het verteerbaar maken en te luisteren hoe ik klink,hoe mijn lijf aan kan geven, waarin ik mij bevindt,waar ik mijzelf wat moet beschermen,waar ik een dikkere jas aan kan doen,waar de weg die ikzelf gepolijst heb, over heen kan lopen,en achterom kan  kijken hoe het voelt, om alles verteerbaar te kunnen maken door mijn schrijvend ontvouwen,door de gloed die ik bezit,door te weten hoe eenvoudig dit kan zijn om te luisteren in wie ik ben.