Respons.

Ik vraag mij wel eens af waar de noodklok hangt om te gaan luiden, waarin mijn schrijven mij terug kan werpen in eigen ontstaan,wanneer men het heeft begrepen dat de taal die ik laat zien, nog even voor een ander is te lezen, omdat ik voel dat   het verwezenlijken, naar achteren schuift en ik kan gaan beseffen dat het schrijven naar mijzelf is gericht.Mij het ook verdrietig maakt dat alle pogingen die ik heb gedaan, door storm en regen, het nu overlaat aan de armoe in het niet verstaan.In het  wordend element,die tot nu toe mij heeft kunnen vullen,met de wens die nu ook is weggegleden waar de houding die ik voel, mij wel bekender voor kan komen en ik het niet persoonlijk wil gaan nemen.Maar blijf ontvouwen in wat naar voren komt.De moed die ik heb getoond, in het klinken van het weerbarstig kunnen zijn, waarin  het licht gedeelte even naar de achtergrond schuift.De verwondering die ik kan hebben, hou ik nu inmiddels voor mijzelf.Leg het heel voorzichtig in een kastje, waar ik af en toe naar kijk, in het besef dat de stapeling die het heeft, in boekvorm zou kunnen verschijnen, maar  nu weet dat de belangrijkheid die ik ervaarde, voor mijzelf kan houden en ga bewaren in mijn eigen domein, waar de verbinding die ik zocht uit niets is gebleken, dat het een ander dit kon treffen, dan mij alleen. 
De tijd is gekomen om ook te  zien, dat als een respons uit blijft, ik rustig door zou kunnen schrijven,dan kom ik toch tot een ander ervaren,dan laat ik niets meer zien en wil ik geen enkeling benaderen, dan alleen met mijzelf te kunnen zijn.Het is mijn waarde die het krijgt waar de gloed van zeldzaamheid om kan buigen naar mijn eigen verstaan.Omdat ik daar zelf in wil blijven, zonder de respons van de ander.Zonder te voelen dat het dragen van water naar de zee, een onmogelijkle taak is gebleken en ik zal blijven schrijven naar mij alleen.Het gegeven in wat is te lezen in mijn taal,laat  ik nu zien en weet ook niet hoe het komt, maar voel wel de opluchting dat wat is beschreven vanuit mijn verlichte taal is ontstaan.
De respons die ik miste geef ik nu aan mijzelf,door gelijke munten te delen, door te geven in wat het lijkt, dat alles wat is beschreven de respons naar mijzelf blijkt te zijn.