Het begin.

De breedte die geen maat kan hebben,die onuitstaanbaar voor mij staat,en mij meeneemt in al haar facetten, mijn terughoudendheid naar voren schuift,mij  weet te ontroeren in wat ik ervaar,in de natuurlijkheid van eigen ontvouwen en het licht waar ik over schrijf, bij mij wil wezen in alle staten van mijn zijn.Het verlicht zijn om dat te doorgronden, speelt een grote rol,dat wat ik ervaar in mijn spreken en schrijven en gedeeld heb naar de ander, nu zo op mijn bordje komt.
Heel langzaam ga ik beseffen dat mijn werkelijkheid zich ontvouwd in een verlicht kunnen schrijven en ik mij daar in hou.
Het onmogelijke wat nu plaats maakt in mijn schrijven, laat ik met genoegen zien,hoe het zich kan verhouden naar wie ik werkelijk ben.
Het is de verlichting die ik voel en brengt in alle staten,in de toekomst van het heden,in het zorg dragen voor wat ik voel.In de rijpheid van mijn dragen in alles wat ik heb bedoeld.
Het gaat verder dan een moment van geluk, van een begrijpen dat de tijd waarin ik verkeer, als een vrucht is open gesprongen,waarin ik leer om te ontvouwen, in elke zin, die medegeloos kan lijken,maar is pas het begin van te durven delen zoals het komt,zoals mijn liefde voor mijn taal mij heeft uitgenodigd om te onderzoeken wat verlichting werkelijk is.