Realiteit.

Hoe klein het gebaar ook is gelegd in een ontvouwen, in wat ik zeg en aan mijzelf kan laten weten, hoe meer ik besef dat het mijn eigen realiteit ook blijft en ik niet zou weten in de benadering die zich ontvouwd ook voor andere zou kunnen gelden.
Ik trek mij op aan mijn eigen taal en probeer wat zachter te spreken,weet dat de taal die ik ontvouw niets heeft te maken hoe ik denk te ontvouwen,maar weet dat het alleen kan ontstaan.Mijn relatie met mijzelf,in hoe ik schrijf en kan beleven,is  vanuit het centrum waar ik uit spreek, in het wonderlijk ervaren,dat mijn taal die naar buiten komt niet in mijn brein is te vinden.Maar dat ik weet, dat mijn taal zich buiten mij kan vinden,waarin ik altijd kan besluiten om deel te nemen in het ontstaan van mijn schrijven.
Niets ligt er opgeslagen in mijn brein,het is mijn handeling die ik maak om te gaan schrijven en spreken,en door mijn klank van het verstaan deze realiteit is verkregen.Het heeft niets te maken met een intelligentie,maar een ontvouwen in wat er kan ontstaan.Stel dat ik al het schrijven op had geslagen in mijn brein,en als een ballon leeg kon prikken, dan zouden mijn hersens als een wereldbol kunnen zijn, in het verrichten en ik leeg zou lopen in het verstaan.Niets heeft te maken met mijn brein,die heb ik alleen maar nodig heb, om te kunnen bewegen,om mijn ogen te sluiten en te openen,om te kunnen gapen,om de signalen naar mijn benen te brengen om te kunnen lopen,maar heeft niets te maken met mijn taal.Die staat buiten mij om,  met de intensie dat mijn realiteit is gevonden in al het spreken en schrijven wat ik heb gedaan.Wat als een fenomeen om mij heen blijft cirkelen als ik mijzelf kan blijven verstaan.Mijn taal staat zoals gewoon te wachten op het moment dat ik wil schrijven, vanuit mijn handelend vermogen,en niets van een taal van binnenuit is gekomen,maar is ontstaan buiten mij om.Eigenlijk is het een fijne ontdekking in de bevrijding die het heeft, dat mijn taal zich wentelt in het moment dat ik besluit, vanuit mijn handeling om te schrijven en te spreken zoals ik laat zien.Dit  mijn realiteit is geworden, door het schrijven en spreken, door te gaan ontdekken dat wat ik lees, is ontstaan, vanuit alle momenten in de handeling die het heeft, om te weten, dat eigen taal alleen kan ontstaan als je kunt luisteren naar eigen stem,naar eigen ontstaan in het schrijven,in de ontmoeting met jezelf en dat kan omschrijven.