Geëffectueerd.

Het verdeelde effect wat uitblijf in al mijn reiken,slingert de toon die ik zet naar alle kanten.Het vooruitzicht wat het heeft, laat het ontluiken even liggen en ontspan in dit moment, om ook eens te kijken welk een reden er kan worden gezet om zo te blijven schrijven. 
Het logisch durven zijn in al mijn reden en weet te wachten vanuit een stilte, die nog niet zolang geleden is gevoeld en aan blijft houden in de stand, waar mijn geduld in het blijven voelen,dat mijn inzicht wat ik heb ontvangen, meer dan overdadig is gevoeld.
Voor het eerst van mijn leven zag ik een zwaan vanuit haar vlucht ook landen in de wei en zag tot mijn verbazing hoe haar pootjes konden rennen als een muisje in het veld en ik stil stond, in een glimlach, omdat ik dat nog nooit had gezien.Ik keek omhoog en zie wat  vogelsoorten die komen en verdwijnen en mij laat ervaren dat de rijkdom die ik voel, zou willen delen in de plaats die het krijgt, waar de donkere dagen voor kerst mij niets meer zeggen, dan wat ik weet wat mijn schrijven ook kan doen.Ik kom in een vlakte van verstaan en doe een ruimer weten open,sla met gemak mijn taal weer om, zodat mijn dialoog zou kunnen beginnen.Het is zo vreemd om te ervaren dat alles blijkbaar is verteld en ik zonder moeite mijzelf onthaal in het zuiver tevreden zwijgen,dat de stilte die het krijgt steeds meer op mij is gaan lijken.Steeds meer vraagt in de duidelijkheid van verblijven en daar mijn aandacht is.Aandacht is heel bijzonder als ik er goed naar kijk,het is een energie die af kan wijken van het doen lijken alsof het kleine zwijgen mij diend, in de aandacht die ik geef, zonder rancune,zonder een speciale tijd, waar hetgeen wat mijn aandacht vraagt ook kan verschijnen in de woorden die ik schrijf, om mijzelf te laten weten in de lichtheid die ik voel, steeds te kunnen delen omdat ik daar mijn aandacht naar toe kan brengen, in het laten zien hoe mijn taal bereid is om te delen, om te laten zien, dat in mijn stroom van aandacht dit kan ontvouwen, in de aandacht die het heeft  te kunnen spreken en schrijven en onverstoord eigenlijk heel anoniem zou kunnen blijven, omdat de aandacht die het vraagt in stilte kan verstaan,dat het overgebleven wat niet meer bestaat mij mijn werkelijkheid heeft gegeven.Waarin de aandacht die ik zie, geëffectueerd kan worden in de dingen die ik beschrijf.