Het licht.

Het leek zo lang geleden dat wanneer ik spreek, alles om mij heen zachter kan worden, in een laag die een verstandhouding heeft met mijn eigen werkelijkheid, dat ik voor het eerst een kerstboompje heb neergezet, waar alleen de lichtjes kunnen ✨ schitteren.Waar ik als een kind van geniet en in de lampjes kan blijven kijken die mij doet herinneren aan een nieuwe tijd.Aan het welzijn van het moment waarin ik schrijf,aan de volledigheid in de wisselwerking die het krijgt, als de schroom van een verledentijd mij niet meer beperkt om heel ouderwets een klein boompje neer te zetten.
De vervulling die ik ervaar laat een reactie zien en als een kind gelukkig durf te zijn, in het behouden van wat oude gewoontes. Waar ik voorheen niets van wilde weten,omdat de weerstand die het had, mij deed vergeten om te doen wat ik nu kan, om heerlijk in de lichtjes te kunnen kijken, in het licht wat ik zie en kan ervaren,waarin mijn eigen geluk mij aan blijft staren en voor mijzelf kan houden, terwijl ik in de lichtjes kijk....
Het licht wat kan spreken  en wat zachter zou kunnen worden, in de flow waarin ik ben en het licht zou willen dragen naar een ieder die kan verstaan in de mildheid van mijn woorden.
Het licht wat iedereen kan dragen in het ontvouwen wat ik laat zien,schitterd door alle duisternis heen.Door alle vragen die ik aan mijzelf ook stelde en kan delen op mijn blog.Het licht wat ik voel in het bereiken van wat mensen,doet het belang in mijn schrijven mij tegoed, waar de waarde van een vieren mij veel meer zegt ,dan alleen te herinneren dat de lichtjes die ik zie, aan mijzelf blijft herinneren.Het is maar een heel klein stukje in wat ik kan laten zien,in de beleving van mijn schrijven, waarin het zichzelf  ook diend. Het onoverkomelijk verstaan, hoe mijn woorden mijzelf kunnen raken,hoe de dag als vandaag weer de schittering kan maken en laten zien,om eenvoudig in mijn lichtjes te kunnen kijken, om te ervaren, dat de tijd van herkennen nog even op zich laat wachten,nog even kan worden uitgesteld,maar weet ook zeker, dat ineens het kwartje kan gaan vallen, in het licht waarin ik sta, dat met iedereen zou willen delen  in het weten waar het werkelijk om gaat.Ik heb nog weinig mensen gehoord die dit willen proberen,die dit fenomeen willen leren kennen, om in de stroom te blijven van eigen taal.Waar het licht is te vinden, waar ik over schrijf en spreek,waar de vrijheid om te vertellen, in alles wat men weet ,naar buiten kan gooien en het weer overleest,zodat de ervaring die het krijgt ,juist die verlichting geeft...