Poging.

Ik doe een poging in wat ik schrijf, wat in eigen zinnen , de lust van mijn tegenwoordigheid hoeft aan niets meer te winnen, dan te zien hoe mijn weerbarstig bedrijven, de klank eens even overslaat en alles staat te verdwijnen,zoals de bloemen op mijn ramen,zoals mijn koude handen,zoals mijn doorgewinterd besluit, die om mij heen blijft hangen en mij niet meer afvraag of het kan,maar gewoon in mijn ontvouwen geen wedstrijd is te zien, dan hoe ik mij kan voelen en niets verijdeld is, dan alleen te willen groeien ,maar ook zie, dat een groeien naar wie ik ben niet meer nodig is in mijn vele schrijven.Het lag eerst zwaar op mijn maag om te erkennen, dat de reis die ik maakte, wat meer afsluit in mijn ontdekken, dat de wijsheid  mij weet te brengen zoals ik schrijf en aan mezelf wil laten weten dat er een tijd gekomen is, om in de luwte van mijn aandacht te kunnen verblijven en daar mijn rust ook vind.
Er is een hoofdstuk afgesloten en voel de rust die het mij brengt,ik de enigste zal blijven in wie ik ben,maar dat het goed voelt in mijn reden ,wat eigenlijk alleen over mij iets verteld.Ik had ook het gevoel dat ik vast liep in mijn betoog van uiten.Maar nu ik zo naar mijzelf schrijf, voelt het als een doorgang naar iets anders en heb ik kunnen laten zien dat de oorsprong die ik voelde, nooit een ander heeft gediend. Weet nu zeker in wat ik schrijf,eigenlijk nog meer laat weten, dat wanneer ik schrijf alles ben vergeten en mijn reis kan voorzetten zoals ik het wil en geen rekening wil houden met een lezer, maar de juistheid in mijn ontdekken te kunnen laten zien,dat het niets meer te maken heeft met een ander, maar eerder tot een grote conclusie kom, dat al de tijd die ik heb geschreven, met zoveel schoonheid is gezet, en  niemand daarin heb willen behagen.Maar uiteindelijk mijn eigen schrijven heb ontdekt.En mij daar prima in kan vermaken.
Als een kind heb ik mij bewogen en mij laten gaan om de goedkeuring van misschien wat andere, maar die ik nu laat gaan.Het uitgeweven schrijven zet ik voort,waarin de inslag van morgen gisteren was gebeurd.Waarin mijn koude voeten kunnen vertellen dat de grond waarop ik loop, mij niet meer die voeding  kan geven, als ik dit nog blijf delen zoals ik deed .Het is mijn eigen poging om eens te zien, wat er kan gebeuren als ik dit niet meer doe.