Ommezwaai.

Het is mijn eigen ritueel die zich afvraagt of het nog geldt in deze tijd, en als eigenwijs, het liefst  opnieuw mijn blog beschrijf.Omdat ik ben gaan voelen dat niet alleen mijn taal maar ook mijn invoelend vermogen, mij laat zien dat de reis die ik vertelde aan mij alleen was gericht.En wil alles anders benaderen, niet vanuit zoals ik het voorheen beschreef,maar meer met het delen naar de ander en ik op een kruispunt sta om eens te kijken, dat bij alles wat ik geef zo liefdevol is geweest en mij in een cocon heeft laten bubbelen.Ik stap eruit en weet dat mijn schrijven voort zal vloeien naar een ieder die dit leest,maar nu ook voel om mij om te keren en mij richt waar ik goed in ben.
Ik ben een invoelend bijzonder mens en durf dat te zeggen, dat daar mijn kracht ook ligt om dat te mogen gebruiken en hoef geen uitleg meer te schrijven om te weten wie ik ben, in mijn voorschrijdende gave.Ik kan er niet omheen en stop het ook niet weg, maar zou het willen gebruiken om andere tot steun te willen zijn,hoe door mijn gave in het schrijvend beleven, door zou kunnen geven met de gevoeligheid die ik heb.Het grootste handvat die ik heb, is mijn invoelend vermogen, is mijn gave die ik bezit en door zou willen geven, zoals de taal mij ook verteld ,dat mijn weg van delen op een ander punt nu is gekomen  en ik het vele schrijven om wil zetten in een praktisch delen en het niet meer gaat hoe ik mij voel, maar kan bespreken hoe men in eigen kunnen spreken en eigen taal dit zou kunnen bereiken. Om jezelf te realiseren vanuit het spreken naar jezelf en waarschijnlijk daar de hulp in nodig hebt, waarin ik je zou kunnen steunen.Zo voelt het nu voor mij,dat na zoveel schrijven ik duidelijk kan zien, dat hoe het mij vergaat en niet zomaar is gebleken, dat een ander daar het begrip in vindt, om zomaar iets te laten gebeuren.Waarschijnlijk is er meer voor nodig, dan alleen het beschrijven, dan te durven zijn in eigen taal en spreken,dan te voelen wat ik vaak kan, en niet zomaar voor een ander kan gebeuren.Het is de ommezwaai die ik al een tijdje voel en dat wil laten weten, dat de mogelijkheid die nog voor mij ligt, ook blijft verspreiden.Maar er nu anders mee om wil gaan, waarin ik mijn gave kan gebruiken.Waarin mijn ervaren ook zou kunnen gebruiken om te laten zien, dat mijn kracht vanuit mijn schrijven nu anders kan worden gezien.En in de ommezwaai kan zijn, vanuit het verblijven zoals ik het nu ervaar.,vanuit mijn gave die ik kan voelen, om al steunend naar de ander te willen zijn, en  nu heb begrepen dat de hulp die ik kan bieden, hoe het voor de ander kan zijn, om mee te leven in het thuis komen bij jezelf.Het is een thuis komen ,door te leren spreken met jezelf,door het vertrouwen die ik je kan geven terwijl je spreekt, in het ervaren van je eigen stem.Tot het moment, dat je het door kunt hebben, en dat ik niet meer nodig ben, om te ontdekken, dat je net zo kunt spreken met jezelf, als dat ik al jaren heb mogen ervaren en alles heb kunnen beschrijven, zoals je waarschijnlijk heb gelezen, en  je dat ook dat eigen kunt maken, in wat ik je kan geven om door te zetten, om te ervaren wie je bent.