Het wachten is voorbij,de mist is nu verdwenen,de taken leg ik opzij en wil genieten van de dingen, die ik zeg en zie hoe mijn eigenheid in het ontstaan haar vleugels heeft gekregen en ik ze uit kan slaan over de gebieden die ik heb bekeken,die ik heb onderzocht en ook de kou kan weren waarin mijn voorzichtigheid zich kan keren, in mijn recht van spreken en mijn zelfstandigheid ook heb verkregen,door met dichtgeknepen ogen, anders te kunnen kijken in de afstand die ik ervaar, zoals het kunnen beklijven,zoals de tijd steeds sneller gaat, er geen overwinning valt te behalen, dan te zijn in wie ik ben en mij laat leiden in het ontstaan.
Geen enkele benadering vanuit een moeten, vanuit de richting die ik zocht ,maar heb gevonden in mijn schrijvend beleven,waar niets meer nodig is, dan mijzelf te kunnen vertellen op deze manier, dat de aandacht zo kan verdwijnen in het zetten op papier.
Alle moeite die ik voelde is een blijvend geheel, in het ontvouwen in wat ik deel.Het versmelten in dit moment,in wat zachter ervaren en zichzelf steeds weer vind en niets meer terug kan draaien, in wat er al stond,waar de glans van gisteren vandaag weer komt, in enkel wat woorden die ik nu beschrijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten