Het wisselend gevoel om te kunnen duiden waar de slag van delen de angel van mijn weten laat ontstaan, zodat het geheim van onthullen iedere dag de wending neemt, om mijzelf te vergeven in de wisseling die ik kan voelen.Soms overlaad de tijd van ontvouwen mij naar een tijd,dat ik alles kwijt raak in het verschijnen van mijn relaas.En haal ik weg wat niet meer voelt om te delen en voor voorlopig even in een prullenbak zet om te voelen wat ik er nog mee kan doen.
De wisseling in mijn vlucht van bevinden raakt soms wat geïrriteerd en mag ik keren naar de oorsprong die het heeft, zonder een duidelijk plan te hebben in alles wat ik van mijzelf ook lees.
Het blijft de reis die ik maak door al mijn woorden,door wat er kan ontstaan in de wisseling die ik kan voelen.Niets menselijk is mij vreemd,maar weet nu ook, dat iets goed moet voelen en er dan een toestemming komt om te gaan delen.De wisseling die bepaald hoe mijn schrijven onverlaat door wil reizen in de Taal die ik gebruik.
Het zit niet in het woord,maar wat het kan doen als het niet meer goed voelt om het te delen en in de wisseling van mijn zijn, gebeurd het altijd met een reden,dat onverhoopt de tocht die ik beschrijf niet altijd wil delen op mijn blog.
Vandaag voel ik een kalmte, die gericht ook laat zien om eens te schrijven over de wisselingen die ik voel.
De uitdaging blijft ook lonken, waarin de vlucht van wat vogels wordt gezien,waarin mijn eigen vermogen zich kan vormen in het schrijven wat ik doe.En laat hierin ook mijn wisselingen zien,van het willen veranderen van een naam, van een doortastende stilte, waar ik de volgende dag weer anders in sta en zo ook blijf schrijven.
En eigenlijk verteld, dat niets hetzelfde kan blijven en daarom mijn wisseling kan voelen, in de beweging van mijn schrijven, in het ontstaan van mijn ontvouwen en ik de toestemming voel om door te blijven schrijven in de wisseling van mijn Taal, een welkom laat heten, waar de wind weer is gaan liggen.Waar mijn sapje voor mij staat en het delen op mijn blog verankerd blijf, in waar het werkelijk om gaat.
oktober 15, 2023
Wisselingen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
2 opmerkingen:
Laatdiewisselingen maarhunverwoordinghebben hetisallemaalgoed enonzetaalblijftstromen indealledaagse veranderingenvan opstaanenweerslapengaan zofijnomtelezendatjijditschreef dankjewellievevriendin
Het maakt ook niet meer uit,dan alleen te weten, dat wat er ontluikt, aan mijzelf is gegeven en aan aan ieder die dit leest, mee zou kunnen bewegen in de Taal van ondervinden, dat wat ik beschrijf toch altijd naar mijzelf steeds blijft.Liefs.
Een reactie posten