Kennis.

Het ingestelde wat ik ervaar, laat zich nu gelden in het openbaar en een duidelijkheid heb, in de regels die ik schrijf,  een teveel geworden blijft, en geen zelfrespect meer houd, dan alleen te melden, dat mijn Taal mijn inhoud gaat veranderen, in een mooi verblijf, waar de waarde van het zijn, in hoe te melden dat er geen regels meer zijn, in mijn eigen wereld, die iets anders voelt dan te blijven schrijven.
Soms in een eenvoudig besluit, waar ik mijzelf opnieuw heb uit gevonden, waar de vleugels die ik gebruik, wat groter zijn geworden en niet meer past in wat ik iedere dag laat zien.De tijd van delen raakt mijn ontvouwen diep en ben bereid om eens te kijken, hoe de vorm die ik had, om te kunnen buigen,zoals het riet waar ik naar kijk.
De flexibiliteit in mijn ervaren, in hoe ik naar mijzelf steeds schrijf,krijgt de volle lading vanuit een diep gevoel, dat mijn waarde naar mijzelf steeds groter wordt, als ik zie en kan bemerken dat er niets ter harte wordt genomen in een herboren reden, die vlak voor mijn voeten ligt.
Het is gedaan vanuit een ervaren, het is geschreven vanuit mijn buik,het is ontwikkeld in eigen ervaren en weet nu hoe ik het gebruik.Ik voel dat ik langzaam maar zeker een kant uitdrijf, waar niemand kan geven in wat ik ontvang.Ik weet dat mijn verlangen gestoelt was met het idee, dat vele konden begrijpen in wat ik schreef,maar ondertussen mijzelf vaker afvraag, of de waarde die ik voel, wel voor een ander is bedoeld.Maar op het moment waarin ik schrijf hoor ik wat klokken luiden en blijf luisteren naar mijn eigen stem, die duidelijker had kunnen zijn in het vertellen, dat een einde van mijn schrijven alleen een andere vorm aanneemt, in het kunnen buigen dat mijn genoegen om te schrijven een andere rit laat zien.
Natuurlijk blijf ik nog schrijven, vanuit wat er kan ontstaan en vandaag is dit mijn ontdekken, dat hoe je het ook wendt of keert er een ander ervaren naar buiten komt.En ik eigenlijk in goede zin iets afsluit van een vermogen dat een behoefte van wat anders naar voren komt.Ik kan van alles vinden, maar iedere keer kom ik op dit punt, om te stoppen met wat ik deel,om te kunnen zeggen, dat het teveel van ondervinden nu is gericht naar eigen inzicht en vermogen,naar wie ik nu heb ontmoet en  in al die jaren dat ik heb geschreven en mogen delen in het moment,wat ligt verborgen in wat ik heb gewenst.De tijd zal het leren hoe het kan, dat ik vanuit mijn belichaming heb geschreven,heb mogen beleven zoals ik schreef,maar de tijd is gekomen om voor mijzelf een verandering te willen brengen in het vullen van mijn Taal, die doorgaans mee heeft gelopen in de Taal die ik gebruik.In het beseffen dat er soms een lijn wordt doorbroken in het kijken naar mijzelf,in het eenvoudige weerleggen hoe ook mijn Taal waarin ik schrijf  een genoegen is geweest om mij hierin te bevinden.Maar er onstaat nu een andere tijd en wil niet meer delen zoals ik begon.Heb mijn kennis die ik heb, over kunnen dragen zoals was bedoeld, en voel een vrede in mijn relaas van het afscheid nemen zoals ik dat wil.En laat altijd een ruimte open, in wat er kan ontstaan ,maar ook weet dat de verandering die ik voel, daar ook naar wil luisteren,en het delen even parkeer in de kennis die ik heb beschreven.