De verstilling in mijn schrijven geeft mijn rust de kans, om iets te gaan omschrijven, waarin mijn zuivere kant iets anders laat beklijven dan wat ik ooit heb laten zien.Het geeft de waarde die ik voel ,ook de vervulling van ontdekken, dat het delen naar mijzelf meer in kan houden zoals het is bedoeld.Ik laaf mij aan het moment van openen, waarin de flow van wijsheid die zich kan schikken en mij in een vertraging zet.Zodat bij ieder handelen mijn stilte de overhand krijgt en er geen laagjes meer zijn om te ondervinden,maar het moment waarin ik zit, naar voren trek en als een zachte deken, die in dons verschijnt en wat losse veertjes door een opening verdwijnt en ik met een gerust gevoel een teken krijg, dat mijn ontvouwen in wat ik lees veel stiller is geworden in de aandacht die ik geef.
Het voelt als een erkennen, dat wat ik beleef, verzadigd is en in mijn stiller ervaren, de noot ook lees om niets te herhalen in wat ik aan mijzelf steeds geef.
Het is de verstilling die ik voel,en heeft geen uitleg nodig,dan alleen wat het ervaren met mij doet, in de ochtend van deze dag.In de ochtend van vertellen, waarin de schoonheid die ik voel, niet hoef uit te wijden zoals ik vroeger heb verteld.Het ontluikende geheel die zich bevind vanuit de richting die het geeft,vanuit een berusting,als ik lees hoe mijn mogelijkheid van het ondervinden, dat het een verstilling lijkt te ontwaren,en een gesloten geheel zich openbaart door te blijven schrijven naar mijzelf.En kan geen woorden meer vinden om te duiden dat de wind zich nu laat gelden,dat de zon verdwenen is,dat de vlinders zijn verdwenen,dat alle stenen verplaatst zijn naar een inzicht wat ik kreeg, waarom het luisteren naar mijzelf, zich zo met mij heeft verbonden en ik nu merk wat het met mij heeft gedaan.Dat daar mijn verstilling in is gekomen, met het zicht, zoals ik kan verstaan en een verfijnder ervaren geeft, wat er in mijn schrijven kan ontstaan.
Ik lees het weer terug en voel de verbinding die het geeft, hoe mijn verstilling zich heeft laten gelden in de eenvoud van mijn zijn.In de rust van overgave,in de reflectie van mijn bestaan, waar ik ieder dag opnieuw zou kunnen vertellen, dat de stroom waarin ik zit, zo liefdevol aanwezig is,zo vol van delen, wat alleen met mij te maken heeft.
oktober 12, 2023
Verstilling.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Afgerond geheel.
Een afgerond geheel te durven voelen,waarin het afscheid die het heeft, niet het gericht zijn naar de ander,maar voor mijzelf een mooi beslu...
-
Het is geen keuze die ik maak,maar een natuurlijk ontvouwen die erover waakt, dat als de tijd is gekomen om te overwegen zoals ik schrijf ,...
-
De belangrijkheid in al mijn duiden,in al wat er nog kan zijn,in al wat ik laat gebeuren hoe belangrijk het blijft,dat het veronderstelde di...
-
Mijn andere blog is ook te lezen(Natuurlijkheid),vanuit een switch die ik heb willen maken ,maar er achter kom om niets meer belangrijker t...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten